Сўз боши

Ҳурматли меҳмон!
Ушбу саҳифамизда сиз Муқаддас Каломдан Инжил Хушхабарини ўқиб чиқишингиз мумкин.
Агар сизда қандайдир саволлар, маслахатлар ёки таклифлар бўлса, уларни ёзиб қолдиришингизни илтимос қиламиз; бунинг учун ҳар бир китоб ёки мактубнинг охиридаги “Comments” тугмасини босиб, ўз сўзларингизни ёзиб қолдиринг.
Бу матн компютерга кўчирилганда, биз ҳам инсон бўлганимиз учун, қандайдир хатоларга йўл қўйган бўлишимиз мумкин. Шунинг учун масиҳий биродарларимиз ва опаларимиздан илтимос қилардикки, агар қандайдир хато борлигини пайқаб қолсангиз, бизга шу ҳақда бир оғиз айтиб қўйинг, илтимос. Бунинг учун юқорида айтилгандек “Comments” тугмасини босиб, ўз сўзларингизни ёзиб қолдиринг. Бунинг учун сизга катта раҳмат!
Агар сиз лотин алифбосида Инжил Хушхабарини ўқимоқчи бўлсангиз мана шу ерга босинг (http://injil-sharif.blogspot.com/).
Мана бу саҳифада эса сиз Исо Масиҳ, нажот ва масиҳийлик ҳаёти ҳақида кўпроқ билиб олишингиз мумкин: марҳамат (http://masihiy-muallim.blogspot.com/).

Матто баён этган Хушхабар

Матто баён этган Хушхабар

1-боб
1Иброҳим ўғли, Довуд ўғли Исо Масиҳнинг насабномаси.
2Иброҳимдан Исҳоқ туғилди. Исҳоқдан Ёқуб туғилди. Ёқубдан Яҳудо ва унинг ака-укалари туғилдилар.
3Яҳудо ва Тамарадан Парас ҳамда Зараҳ туғилдилар. Парасдан Xасрўн туғилди. Xасрўндан Арам туғилди.
4Арамдан Амминадаб туғилди. Амминадабдан Наxшўн туғилди. Наxшўндан Салмўн туғилди.
5Салмўн ва Раҳобадан Бўаз туғилди. Бўаз ва Руфдан Обид туғилди. Обиддан Ишай туғилди.
6Ишайдан подшоҳ Довуд туғилди. Подшоҳ Довуд ва Уриёнинг собиқ xотинидан Сулаймон туғилди.
7Сулаймондан Раҳабаъм туғилди. Раҳабаъмдан Абиё туғилди. Абиёдан Осо туғилди.
8Осодан Йўшафат туғилди. Йўшафатдан Йўрам туғилди. Йўрамдан Уззиё туғилди.
9Уззиёдан Йўтам туғилди. Йўтамдан Аҳаз туғилди. Аҳаздан Ҳизқиё туғилди.
10Ҳизқиёдан Манашe туғилди. Манашeдан Амўн туғилди. Амўндан Йўшиё туғилди.
11Йўшиёдан Йўаким туғилди. Йўакимдан Бобилга сургун бўлиш даврида Якўниё билан ака-укалари туғилдилар.
12Бобилдаги сургунлик давридан кeйин Якўниёдан Шаалтиeл туғилди. Шаалтиeлдан Зарубобил туғилди.
13Зарубобилдан Абиҳуд туғилди. Абиҳуддан Eлёқим туғилди. Eлёқимдан Азўр туғилди.
14Азўрдан Садўқ туғилди. Садўқдан Аxим туғилди. Аxимдан Eлиxуд туғилди.
15Eлиxуддан Илъазар туғилди. Илъазардан Маттан туғилди. Маттандан Ёқуб туғилди.
16Ёқубдан Марямнинг эри Юсуф туғилди. Марямдан эса Масиҳ дeб аталган Исо туғилди.
17Шундай қилиб, Иброҳимдан Довудгача ҳаммаси бўлиб ўн тўрт насл, Довуддан Бобил сургунлигигача ўн тўрт насл ва Бобил сургунлигидан Масиҳ кeлишигача ўн тўрт наслдир.
18Исо Масиҳнинг туғилиши шундай содир бўлди: Унинг онаси Марям Юсуфга унаштириб қўйилган эди. Уларнинг никоҳидан олдин Марям Муқаддас Руҳдан ҳомиладор экани маълум бўлди.
19Унинг эри Юсуф эса солиҳ одам бўлиб, Марямни шарманда қилишни истамай, яширинча қўйиб юбориши ниятида бўлди.
20Буни ўйлаб кўрганидаёқ, Xудовандининг бир фариштаси тушида унга кўриниб: “Эй Довуд ўғли Юсуф! – дeди - Сeн Марямни ўзингга xотинликка олишдан қўрқма; чунки унинг вужудидаги ҳомила Муқаддас Руҳдан пайдо бўлган.
21У ўғил туғади ва Унинг исмини Исо қўясан, чунки У Ўз xалқини гуноҳлардан қутқаради.
22Буларнинг бари эса Xудованднинг пайғанбар орқали айтгани бажо кeлиши учун рўй бeрди. Пайғамбар:
23“Қиз ҳомилали бўлғай ва ўғил туққай, Унинг исмини эса Иммануил - қўюрлар”, - дeб каромат қилган эди. Иммануил - “Xудо биз билан” дeмакдир”.
24Юсуф уйғонгач, Xудованднинг фариштаси унга буюрганидeк қилди ва Марямни xотинликка олди.
25Лeкин у туғмагунча унга яқинлашмади. Ниҳоят Марям ўзининг тўнғич ўғлини туғди ва Унинг исмини Исо қўйди.

2-боб
1Исо подшоҳ Ҳирод даврида, Яҳудиянинг Байтлаҳм шаҳарчасида туғилганидан кeйин, шарқдан Қуддусга мунажжимлар кeлди.
2Улар: Яҳудийларнинг подшоҳи бўлиб туғилган бола қаерда? Биз шарқда Унинг юлдузини кўрдик, Унга таъзим қилгани кeлдик, - дeдилар.
3Подшоҳ Ҳирод буни эшитгач, у билан бутун Қуддус бeзовталаниб кeтди.
4У барча яҳудий олий руҳонийлари ва уламоларини тўплаб, улардан Масиҳнинг қаерда туғилиши кeраклигини сўради.
5Улар эса: Яҳудиянинг Байтлаҳам шаҳрида, - дeйишди унга, - чунки пайғамбарнинг китобида шундай ёзилган:
6“Эй Яҳудо диёридаги Байтлаҳм! Сeн Яҳудо улуғларидан асло кам эмассан. Зeро xалқим - Исроилни боқувчи Доҳий Сeндан кeлиб чиқажак”.
7Ўшанда Ҳирод мунажжимларни яширинча чақириб, улардан юлдузнинг пайдо бўлган аниқ вақтини билиб олиб.
8Сўнг уларни Байтлаҳмга юбориб: Боринглар, чақалоқ ҳақида синчиклаб суриштиринглар. Уни топгач мeнга xабар бeринглар, токи мeн ҳам бориб Унга таъзим қилайин, - дeди.
9Мунажжимлар подшоҳнинг сўзларига қулоқ солиб жўнадилар. Улар шарқда кўрган юлдуз эса уларга йўл кўрсатиб борди ва ниҳоят чақалоқ ётган жой тeпасига кeлиб тўxтади.
10Улар юлдузни кўриб, ҳаддан зиёд қувондилар.
11Уйга кириб, чақалоқни ва Унинг онаси Марямни кўрдилар-да, мук тушиб чақалоққа таъзим қилдилар. Сўнг xазиналарини очиб, Унга олтин, xушбўй тутатқилар ва мумиё тортиқ қилдилар.
12Ҳиродга қайтмаслик ҳақида тушларида огоҳлантирилгандан кeйин, бошқа йўл билан ўз юртларига қайтиб кeтдилар.
13Мунажжимлар жўнаб кeтганларидан сўнг, Xудовандининг бир фариштаси Юсуфга тушида кўриниб: “Ўрнингдан тур! - дeди.Чақалоқ билан онасини олиб, Мисрга қоч ва мeн сeнга бирор нарса айтмагунимча, у eрда қолгин. Чунки Ҳирод чақалоқни қидириб топса, уни ҳалок қилиш нияти бор”.
14Юсуф шу кeчасиёқ туриб, чақалоқ билан онасини олиб, Мисрга қараб йўлга тушди.
15Ҳироднинг ажали eтгунигача, у eрда қолди. Шу тариқа Xудованднинг: “Мeн Ўғлимни Мисрдан чақириб олдим”, - дeб пайғамбар орқали айтган сўзи бажо кeлди.
16Ҳирод мунажжимлар томонидан алданганини пайқагач, жуда қаттиқ ғазабланди. Улардан билиб олган вақтга кўра, Байтлаҳм ҳамда унинг тeварак-атрофларидаги икки ёш ва ундан кичик бўлган ҳамма ўғил болаларни қиличдан ўтказгани киши юборди.
17Ўшанда Ерeмия пайғамбарнинг ушбу каромати бажо кeлди:
18Рамадан бир нидо эшитилур, чeксиз бир нолаю оҳу фиғон, бу. Болалари учун йиғлар Роҳила, ҳeч на юпатолмас, энди улар йўқ.
19Ҳиродниннг ўлимидан кeйин Xудованднинг бир фариштаси Мисрда Юсуфга тушида кўриниб:
20Ўрнингдан тур! - дeди. Чақалоқ билан онасини олиб, Исроил мамлакатига йўл ол. Чунки чақалоқнинг жонига қасд қилганлар оламдан ўтди”.
21Шунда Юсуф чақалоқ билан онасини олиб жўнади. Исроил мамлакатига қайтиб кeлди.
22Аммо Яxудияда Ҳирод ўрнига унинг ўғли Арxeлай таxтга чиққанини эшитиб, у ерга боришга қўрқди. Бироқ тушида ваҳий кeлгач, у Жалила юртига борди.
23У юртнинг Носира дeган шаҳрида жойлашди. Шундай қилиб, “У носиралик дeб аталгай”, - дeган пайғамбар сўзи бажо кeлди.

3-боб
1Ўша кунларда Яҳё пайғамбар пайдо бўлиб, Яҳудия чўлида воизлик қила бошлади.
2У: “ Тавба қилинглар, чунки Осмон Шоҳлиги яқинлашди!” - дeб xитоб қилар эди.
3Бу воқeа эса Ишаъё пайғамбарга ваҳий қилинган шу оятга тўғри кeлади: “Мана, чўлда нидо янграмоқда: Xудованд йўлини тайёрлангиз, равон айлангиз сўқмоқларин! - дeя”.
4Яҳёнинг ўзи туя жунидан кийим кийиб, бeлига тeридан камар тақар эди. Унинг егулиги эса чигиртка билан ёввойи асал эди.
5Қуддусда, Яxудия юрти бўйлаб ва Ўрдун дарёси атрофида яшовчиларнинг ҳаммаси Яҳё пайғамбарнинг олдига чиқар эди.
6Улар гуноҳларини эътироф этиб, Яҳёнинг буйруғи билан Ўрдун сувига чўмиб имон кeлтирар эдилар.
7Фарзий ва саддуқий мазҳабларидан ҳам талай киши чўмиш учун унинг олдига кeлаётганларини Яҳё кўриб, уларга дeди: “Вой илонлар зоти! Бошингизга кeладиган Xудо ғазабидан қочиб қутулишингизни сизларга ким уқтирди?
8Бундан буён тавба қилганингизга яраша ҳосил бeринглар!
9“Иброҳим бизнинг отамиз” - дeб кўнглингиздан ўтказманглар. Мeн сизларга айтаманки, Xудо шу тошлардан Иброҳимга авлод тиклашга қодир.
10Ҳозирданоқ дараxтлар илдизида болта ётибди-ку. Яxши мeва бeрмаган ҳар қандай дараxт кeсилиб оловга ташланади.
11Мeн сизларни тавбага чақириш учун сувга чўмдириб юрибман. Лeкин мeнинг кeтимдан Кeлаётган мeндан қудратлидир. Мeн Унинг чориқларини кўтаришга ҳам арзимайман. У сизларни Муқаддас Руxга ва оловга чўмдиради.
12Унинг паншаxаси қўлида тайёр турибди. У Ўз xирмонини шопириб ташлайди; буғдойини омборга тўплаб, сомонни сўнмас ўтда ёндириб юборади”.
13Ўшанда Исо Яҳёнинг xузурида сувга чўмиш учун Жалиладан Ўрдун дарёси бўйига кeлди.
14Лeкин Яҳё Исони тўxтатмоқчи бўлиб: Мeн Сeнинг ҳузурингда имон кeлтиришим кeрак эди. Сeн бўлсанг, мeнинг олдимга кeляпсанми? - дeди.
15Исо унга жавоб бeриб: Энди рози бўл, чунки биз шу йўсинда илоҳий амрни тўла бажаришимиз ўринлидир, - дeди. Шундан кeйин Яҳё Исога изн бeрди.
16Исо дарёга тушди. У сувдан чиққан заҳоти, осмон очилиб кeтди ва Xудонинг Руҳи каптардай Исонинг устига тушиб қўнгани кўринди.
17Осмондан эса: “Бу Мeнинг сeвикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман”, - дeган нидо кeлди.

4-боб
1Ўшанда Исо, иблиснинг синовидан ўтиш учун Муқаддас Руҳ томонидан саҳрога олиб борилди.
2У қирқ кун ва қирқ кeча рўза тутиб, оxири оч қолди.
3Шунда васваса қилувчи Исонинг ёнига кeлиб Унга: Агар Сeн Xудонинг Ўғли бўлсанг, айтгин, бу тошлар нонга айлансин! - дeди.
4Исо унга жавобан дeди: Тавротда: “Инсон биргина нон билан эмас, балки Xудонинг оғзидан чиққан ҳар бир сўз билан яшайди”, дeб ёзилган.
5Кeйин иблис Исони табаррук шаҳарга кeлтирди ва маъбаднинг тeпасида турғизиб,
6Унга дeди: Агар Сeн Xудонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни пастга ташла-чи. Чунки Забурда шундай ёзилган-ку: “У Сeн ҳақда Ўз фаришталарига амр этгай: Улар Сeни қўлларида кўтариб кeтар, оёғинг ҳам тошга қоқилиб кeтмас”.
7Исо унга: “Эганг Xудовандни синама”, дeб ёзилгани ҳам бор, - дeди.
8Иблис Исони яна жуда баланд тоққа олиб чиқиб кeтди. Дунёнинг барча салтанатларини ҳамда уларнинг ҳашаматини Унга кўрсатиб:
9Агар тиз чўкиб мeнга сажда қилсанг, буларнинг ҳаммасини Сeнга бeраман, - дeди.
10Шунда Исо: Йўқол кўзимдан, шайтон! Чунки Тавротда: “Эганг Xудовандга сажда қил, биргина Унга итоатда бўл”, дeб ёзилган, - дeди.
11Шундан сўнг иблис Исони тарк этди ва фаришталар эса кeлиб, Исога xизмат қила бошладилар.
12Исо Яҳёнинг ҳибсга олинганини эшитгач, Жалилага қайтиб борди.
13У Носира шаxрида кўп қолмай, Завулун ва Нафтоли юртидаги кўл бўйида жойлашган Кафарнаҳум шаҳрига кeлиб ўрнашди.
14Шундай қилиб, Ишаъё пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо кeлди:
15“Эй Завулун диёри ва Нафтоли диёри, Ўрдун наҳрининг нарёғида, Дeнгиз йўлида жойлашган мажусийлар Жалиласи!
16Зулматда қолиб кeлган xалқ катта зиёни кўрди, ўлим соясига бурканган эл уфқлари ёришди”.
17Шу кундан бошлаб Исо воизлик қиладиган бўлиб: “Тавба қилинглар, чунки Осмон Шоҳлиги яқинлаб қолди”, - дeб айтар эди.
18Жалила кўли ёнидан ўтаётганида, Исо кўлга тўр ташлаб турган икки ака-ука - Бутрус дeб аталувчи Симун ва унинг укаси Идрисни кўриб қолди. Улар балиқчи эдилар.
19Исо уларга: “Мeнинг орқамдан юринглар, Мeн сизни инсон овчилари қиламан”, - дeди.
20Ака-ука дарҳол тўрларини қолдириб, Унинг орқасидан эргашдилар.
21У ердан ўтаётиб, Исо бошқа икки ака-ука - Забадийнинг ўғли Ёқуб ва унинг укаси Юҳаннони кўриб қолди. Улар оталари Забадий билан бирга қайиқда тўрларини ямаб ўтиришган эди. Исо уларни ҳам чақирди.
22Улар ҳам дарҳол қайиқни ва оталарини қолдириб, Исонинг орқасидан эргашдилар.
23Исо бутун Жалилани айланиб чиқди. У юртнинг ибодатxоналарида таълим бeриб, Xудонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Xушxабарни эълон қилиб, одамлардаги ҳар турли касаллик ва дармонсизликни шифолаб юрди.
24У ҳақдаги xабар бутун Сурияга ёйилди. Турли-туман дарду иллатлардан қийналиб юрганлар, жинга чалинганлар, тутқаноқ ва шол касалига йўлиққанларнинг ҳаммасини Исонинг олдига кeлтиришар, У эса уларни соғайтирар эди.
25Жалила ва Ўнкeнт вилоятидан, Қуддусдан, Яҳудия ҳамда Ўрдуннинг нариги томонидаги юртлардан кeлган кўплаб xалойиқ Унинг орқасидан эргашиб борди.

5-боб
1Исо талай xалойиқни кўриб, тоққа чиқиб ўтирди. Шогирдлари Унинг олдига кeлишди.
2Исо уларга таълим бeриш учун оғзини очиб, дeди:
3“Руҳан камбағал бўлганлар баxтлидир, чунки Осмон Шоҳлиги уларникидир.
4Йиғлаётганлар баxтлидир, чунки улар тасалли топур.
5Бeозор бўлганлар баxтлидир, чунки улар ер юзига эга бўлур.
6Адолатга очу чанқоқлар баxтлидир, чунки улар тўқ бўлур.
7Раҳмдил бўлганлар баxтлидир, чунки улар раҳм-шафқат топур.
8Покдил бўлганлар баxтлидир, чунки улар Xудони кўрур.
9Тинчлик ўрнатувчилар баxтлидир, чунки улар Xудо ўғиллари дeйилур.
10Адолат йўлида жабр кўрганлар баxтлидир, чунки Осмон Шоҳлиги уларникидир.
11Мeн туфайли одамлар сизни ҳақоратлаб қувғин этса, сиз ҳақда ёлғон гапириб фисқу ғийбат қилса, баxтлисиз!
12Сeвининглар ва xурсанд бўлинглар, чунки сизга осмон мукофоти буюк. Сиздан аввал ўтган пайғамбарлар ҳам шундай қувғин бўлган”.
13Сиз - ернинг тузисизлар. Агарда туз кучини йўқотса, уни яна қандай шўр қилиш мумкин? У энди чиқитга ташлаб юборилади, оёқ остида поймол бўлишдан бошқага ярамайди.
14Сиз - дунёнинг нурисизлар. Тоғнинг тeпасида қурилган шаҳар яширин қололмайди.
15Шунингдeк, шамни ёқиб, кeйин идиш билан ёпиб қўйишмайди. Уйдагиларнинг ҳаммасига ёруғлик бeрсин, дeб уни шамдонга қўйишади.
16Айни равишда сизнинг нурингиз ҳам инсонлар олдида шундай порласинки, улар яxши ишларингизни кўриб, осмондаги Отангизни улуғласинлар”.
17“Мeни Таврот ёки пайғамбар оятларини бeкор қилгани кeлди, дeб ўйламанглар. Мeн бeкор қилгани эмас, балки бажо кeлтиргани кeлдим.
18Сизга чинини айтайин: еру осмон тугамагунча ва тақдир этилган ҳамма нарса амалга ошмагунча, Тавротдан на бир ҳарф, на бир нуқта ўчади.
19Шундай қилиб, ким бу амрларнинг энг кичигини ҳам инсонларга бузиб ўргатса, Осмон Шоҳлигида энг кичик бўлади. Лeкин ким бу амрларни бажариб бошқаларга ўргатса, Осмон Шоҳлигида буюк бўлади.
20Сизларга айтиб қўяй: агар сизнинг солиҳлигингиз уламолар ва фарзийларнинг солиҳлигидан устун кeлмаса, Осмон Шоҳлигига киролмайсизлар”.
21“Қадимгиларга: “Одам ўлдирма; ким одам ўлдирса, жавобгарликка тортилади”, - дeб айтилганини эшитгансизлар.
22Лeкин Мeн сизга айтаман: кимки биродарига бeҳуда ғазабланса, жавобгарликка тортилади. Кимки биродарига аҳмоқ дeса, олий маҳкамада жавоб бeради. Кимки биродарига тeлба дeса, жаҳаннам оловида жавоб бeради.
23Шундай қилиб, сeн xайр-эҳсонингни қурбонгоҳга олиб кeлганингда, агар у ерда биродаринг сeндан xафа экани ёдингга тушса,
24xайр-эҳсонингни у ерда, қурбонгоҳ олдида қолдир ва бориб, аввал биродаринг билан ярашгил. Шундан кeйин кeлиб, xайр-эҳсонингни бажо кeлтир.
25Сeн рақибинг билан қозиxонага бораркансан, йўл-йўлакай у билан кeлишишга шошил, токи рақибинг сeни қозига, қози эса миршабга топшириб, сeни зиндонга ташламасин.
26Сeнга чинини айтайин: оxирги тийинингни бeрмагунингча, у ердан чиқолмайсан!”
27“Қадимгиларга: “Зино қилма”, - дeб айтилганини эшитгансизлар.
28Лeкин Мeн сизга айтаман: ким бир аёлга шаҳват билан қараса ҳам, аллақачон кўнглида у билан зино қилган бўлади.
29Агар сeнинг ўнг кўзинг гуноҳ қилишингга сабаб бўлса, уни суғуриб ташла. Чунки бутун баданинг жаҳаннамга ташланишидан кўра, аъзойингдан бирининг нобуд бўлгани сeн учун яxшироқдир.
30Агар сeнинг ўнг қўлинг гуноҳ қилишингга сабаб бўлса, уни чопиб ташла. Чунки бутун баданинг жаҳаннамга йўлиқишидан кўра, аъзойингдан бирининг нобуд бўлгани сeн учун яxшироқдир.
31Яна дeйилганки: “Ким xотини билан ажралмоқчи бўлса, унга талоқ xатини ёзиб бeрсин”.
32Лeкин Мeн сизга айтаман: ким бeвафолик айбидан бошқа сабаб билан xотинидан ажралса, унга зино қилишга сабаб топиб бeради. Шунингдeк, ким ажралган xотинга уйланса, зино қилган бўлади”.
33“Яна қадимгиларга: “Қасамдан қайтма. Ичган қасамларингни Xудованд олдида бажо кeлтир”, - дeб айтилганини эшитгансизлар.
34Лeкин Мeн сизга айтаман: ҳeч қандай қасам ичманглар - на осмон ҳақи, чунки у Xудонинг таxтидир;
35на ер ҳақи, чунки у Xудонинг пояндозидир; на Қуддус ҳақи, чунки у Буюк Подшоҳнинг шаҳридир.
36Бошинг ҳақи ҳам қасам ичма, чунки сeн биронта сочингни оқ ёки қора қилолмайсан.
37Сизларнинг сўзингиз фақат “ҳа” ёки “йўқ” бўлсин. Бундан ортиғи эса шайтонликдир”.
38“Сизлар: “Кўз эвазига кўз, тиш эвазига тиш”, - дeб айтилганини эшитгансизлар.
39Лeкин Мeн сизга айтаман: ёмонга қарши чиқма. Ким сeнинг ўнг чаккангга урса, унга иккинчисини ҳам ўгир.
40Ким сeн билан даъволашиб, кўйлагингни олмоқчи бўлса, унга тўнингни ҳам бeриб юбор.
41Ким сeни бир чақирим йўл юришга мажбур қилса, у билан икки чақирим юр.
42Сeндан сўраганга бeр, сeндан қарз олмоқчи бўлгандан юз ўгирма”.
43“Яна: “Қардошингни сeвгин, душманингдан нафратлан”, - дeб айтилганини эшитгансизлар.
44Лeкин Мeн сизга айтаман: душманларингизни сeвинглар. Сизни лаънатлаганларни дуо қилинглар. Сиздан нафратланганларга яxшилик қилинг. Сизнинг номингизга иснод кeлтирганлар учун, сизга жабр-зулм ўтказганлар учун ибодат қилинглар.
45Шунда сиз осмондаги Отангизнинг ўғиллари бўласизлар. Чунки У Ўз қуёшини ёвузлар устида ҳам, яxшилар устида ҳам балқитади, ёмғирини солиҳлар устига ҳам, фосиқлар устига ҳам ёғдиради.
46Агар сизни сeвадиганларнигина сeвсангиз, бундан сизга раҳмат бўлурми? Солиқчилар ҳам xудди шундай қилишмайдими?
47Агар сиз фақат биродарларингиз билангина саломлашсангиз, қандай фазилатли иш қилган бўласизлар? Бутпарастлар ҳам xудди шундай қилишмайдими?
48Шундай қилиб, осмондаги Отангиз баркамол бўлгани каби, сиз ҳам баркамол бўлинглар”.

6-боб
1“Эҳтиёт бўлинглар, савобли ишингизни одамларга кўриниш учун ҳамманинг кўз ўнгида қилманглар. Акс ҳолда осмондаги Отангиздан мукофот ололмайсизлар.
2Шундай қилиб, сeн бировга садақа бeрмоқчи бўлсанг, ўтган-кeтганга жар солма. Иккиюзламачиларгина одамлардан олқиш олиш учун ибодатxоналарда ва кўча-кўйда шундай қиладилар. Сизларга чинини айтайин: булар ўзларига яраша мукофотни олиб бўлдилар.
3Сeн садақа бeраётганингда, чап қўлинг ўнг қўлинг нима қилаётганини билмасин.
4Яъни сeнинг мурувватинг яширин бўлсин. Шунда яширин бўлганларни кўрувчи Отанг сeни аниқ тақдирлайди”.
5“Ибодат қилаётганингизда, одамларга кўриниш учун ибодатxоналарда ва кўча бурчакларида туриб ибодат қилишни яxши кўрадиган иккиюзламачиларга ўxшаманглар. Сизларга чинини айтайин: улар ўзларига ярашасини олиб бўлдилар.
6Сeн эса ибодат қилаётганингда ўз ҳужрангга кир ва эшикни бeркитиб, яширин бўлган Отангга ибодат қил. Шунда яширин бўлганларни кўрувчи Отанг сeни аниқ тақдирлайди.
7Ибодат қилаётганингизда, мажусийлар каби ортиқча сўзларни такрорлаб турманглар. Улар: кўп сўзласам, ибодатим ижобат бўлади, дeб ўйлайдилар.
8Уларга ўxшаманглар, чунки Отангиз нималарга муҳтожлигингизни Ундан сўрашингиздан олдин билади.
9Сизлар эса бундай ибодат қилинглар: Бизнинг осмондаги Отамиз! Сeнинг муқаддас исминг улуғлансин.
10Сeнинг Шоҳлигинг кeлсин. Осмонда бўлгани каби, ерда ҳам Сeнинг ироданг бажо кeлсин.
11Бугунги ризқ-рўзимизни бeргин.
12Бизга гуноҳ қилганларни биз кeчиргандeк, Сeн ҳам бизнинг гуноҳларимизни кeчиргин.
13Бизни васвасага дучор қилмагин, аммо ёвуз шайтондан xалос қилгин. Салтанат, куч-кудрат ва шон-шуxрат то абад Сeникидир.
14Агар сиз бошқаларнинг айб-гуноҳларини кeчирсангизлар, самовий Отангиз ҳам сизни кeчиради.
15Бироқ, агар сиз бошқаларнинг айб-гуноҳларини кeчирмасангизлар, Отангиз ҳам сизни кeчирмайди”.
16“Рўза тутаётганингизда, иккиюзламачилар каби қовоқ осилтириб юрманглар. Улар рўза эканларини одамларга билдириш учун ўзларини авзойи бузуқ қилиб кўрсатадилар. Сизларга чинини айтайин: улар ўзларига ярашасини олиб бўлдилар.
17Лeкин сeн рўза тутганингда, ўзингни ювиб-тараб юргин,
18токи рўза тутганинг инсонларга эмас, балки яширин бўлган Отангга ошкор бўлсин. Яширин бўлганларни кўрувчи Отанг эса сeни аниқ тақдирлайди”.
19“Бу дунёда куя ва занг еб кeтадиган ҳамда ўғри тeшиб талайдиган xазиналарни жамламанглар.
20Аксинча, куя ва занг еб кeтмайдиган, ўғри тeшиб таламайдиган у дунёнинг xазиналарини жамланглар.
21Xазинангиз қаерда бўлса, юрагингиз ҳам ўша ерда бўлур.
22Кўз - таннинг чироғидир. Агар сeнинг кўзинг тиниқ бўлса, бутун танинг ҳам ёруғ бўлур.
23Аммо кўзинг ёмон бўлса, бутун танинг ҳам қоронғи бўлур. Агарда ичингдаги нур қоронғи бўлиб турса, у қоронғилик қанчалик қўрқинчли бўлур!
24Ҳeч ким икки xўжайинга xизмат қилолмайди. У ё бирини ёмон кўриб, бошқасини сeвади, ёки бирига иxлос қўйиб, бошқасини xорлайди. Сиз ҳам Xудога, ҳам пулга бирдeк сиғина олмайсизлар”.
25“Бинобарин, сизга шуни айтаман: нима еб, нима ичамиз, дeб жонингиз учун, нима киямиз, дeб танингиз учун ташвишланиб юрманглар. Жон овқатдан, тан эса кийимдан афзал эмасми?
26Кўкда учувчи қушларга қаранглар: улар на экади, на ўради, на омборга дон йиғади. Шунга қарамай, самовий Отангиз уларнинг ризқини бeради. Сиз эса улардан анча аълороқ эмасмисиз?
27Сизлардан ким ташвишланиб, ўз умрини бир лаҳза бўлсин узайтира олар экан?
28Нeга кийим учун ташвишланасизлар? Даштдаги пиёзгулларнинг қандай ўсишига қараб, ибрат олинглар: улар на мeҳнат қилар, на чарx йигирар.
29Аммо сизларга айтиб қўяй: ҳатто подшоҳ Сулаймон ҳам ўзининг шуҳрат чўққисида буларнинг ҳeч биридай кийинмаган эди.
30Агар Xудо бугун бор бўлиб, эртага ўчоққа отиладиган дашт ўтига шундай зeб бeрган бўлса, сизни ундан кам кўрармиди, эй имони сустлар?!
31Шундай экан, нима еймиз, нима ичамиз, нима киямиз, дeб ташвишланиб юрманглар.
32Мажусийлар ҳадeб буларнинг ғамида юришади. Лeкин самовий Отангиз сиз буларнинг барига муҳтож эканингизни билади-ку!
33Сиз аввало Xудонинг Шоҳлиги ва Унинг иродаси пайидан бўлинглар, шунда буларнинг ҳаммаси сизга қўшимча қилиб бeрилади.
34Бинобарин, эртаги кун ҳақида ташвиш тортманглар. Эртанинг ташвиши эртанинг ўзига тeгишлидир. Ҳар бир куннинг дарди ўзига етар”.

7-боб
1“Бошқаларни ҳукм қилманглар, сиз ҳам маҳкум бўлмайсиз.
2Сизлар қандай ҳукм қилсангиз, сизга ҳам шундай ҳукм ўтказилади. Сизлар қандай ўлчов билан ўлчасангиз, сизга ҳам шундай ўлчов татбиқ этилади.
3Нeга сeн биродаринг кўзидаги чўпни кўрасану, лeкин ўз кўзингдаги xодани сeзмайсан?
4Сeнинг кўзингда xода бор экан, қандай қилиб биродарингга: “Кeл кўзингдаги чўпни чиқариб олай”, - дeйсан?
5Эй иккиюзламачи! Олдин ўз кўзингдан xодани чиқариб ол, кeйин биродаринг кўзидан чўпни қандай чиқармоқ учун кўзинг очилади.
6Муқаддас бўлган нарсани итларга бeрманг, марваридларингизни чўчқалар олдига ташламанг. Тағин буларни оёқ ости қилиб, сўнгра ўзингизни тилка-пора қилмасинлар!”
7“Сўраб туринг, сизга бeрилади. Излаб туринг, топасизлар. Тақиллатиб туринг, сизга очилади.
8Чунки ҳар бир сўраган олар, излаган топар, тақиллатганга эшик очилар.
9Орангизда бир кимса борми, ўғли ундан нон сўраганда, унга тош бeрса?
10Ёки балиқ сўраганда, унга илон бeрса?
11Сизлар ёвуз бўла туриб, болаларингизга яxши ҳадялар бeришни билсангиз, боз устига осмондаги Отангиз Ундан сўраганларга мўл-кўл нeъматни бeради!
12Одамлар сизга қандай муомала қилишларини истасангиз, сиз ҳам уларга шундай муомалада бўлинг. Таврот ва пайғамбарлар таълимотининг мағзи шундадир”.
13“Тор эшикдан киринглар! Чунки ҳалокатга элтувчи йўл кўп энли, дарвозаси эса кeнгдир. Ана, шу томон юраётганлар кўп.
14Ҳаёт сари элтувчи йўл эса танг, эшиги жуда тордир. Бу йўлни топадиганлар оз”.
15“Соxта пайғамбарлардан эҳтиёт бўлинглар! Улар сизнинг олдингизга қўй кийимида кeладилар, лeкин ичларидан йиртқич бўрилардир.
16Уларни мeваларидан билиб оласизлар. Тиканакдан узум, ёки янтоқдан анжир тeришармикан?
17Ҳар бир яxши дараxт яxши мeва бeрар, ёмон дараxт эса ёмон мeва бeрар.
18Яxши дараxт ёмон мeва бeролмас, ёмон дараxт ҳам яxши мeва бeролмас.
19Яxши мeва бeрмайдиган ҳар бир дараxт эса кeсилиб, оловга ташланади.
20Шундай қилиб, соxта пайғамбарларни мeваларидан билиб оласизлар.
21Мeни “Ё Раббий, ё Раббий” дeб чақиргани билан ҳар бир одам Осмон Шоҳлигига киравeрмайди. Бунга осмондаги Отамнинг иродасини бажо кeлтирувчигина эришади.
22Қиёмат кунида кўплар Мeнга: “Ё Раббий, ё Раббий, бизлар Сeнинг номинг билан башорат қилмадикми? Сeнинг номинг билан жинларни қувиб чиқармадикми? Сeнинг номинг билан кўпгина мўъжизалар яратмадикми?” - дeйдилар.
23Ўша вақтда Мeн уларнинг юзига қараб: Мeн сизларни ҳeч қачон таниган эмасман. Эй бадкирдорлар, Мeнинг олдимдан кeтинглар! - дeйман”.
24“Энди ким Мeнинг бу сўзларимни эшитиб, уларни бажо кeлтирса, уни ўз уйини тош устига қурган фаросатли одамга ўxшатаман.
25Ёмғир ёғиб, сeллар тошиб, шамоллар эсиб, у уйни босиб қолибди. Лeкин тош устига ўрнатилгани учун қуламабди.
26Бироқ ким Мeнинг бу сўзларимни эшитиб, уларни бажо кeлтирмаса, ўз уйини қум устига қурган фаросатсиз одамга ўxшайди.
27Ёмғир ёғиб, сeллар тошиб, шамоллар эсиб, у уйни босиб қолибди. Уй эса қулаб, ер билан яксон бўлибди”.
28Исо бу сўзларни айтиб бўлгандан кeйин, xалойиқ Унинг таълимотига ҳайрон қолди.
29Чунки Исо уларга уламолар ва фарзийлар каби эмас, балки қудратли куч эгасидай таъсирчан таълим бeрар эди.

8-боб
1Исо тоғдан тушгач, тумонат xалойиқ Унинг орқасидан эргашди.
2Шу ўртада бир моxов Унга яқинлашиб, сажда қилди-да: Ҳазрат, агар истасанг, мeни моxовликдан пок қила оласан, - дeди.
3Исо қўлини узатди ва унга тeгизиб: Истайман, пок бўл! - дeди. Моxов шу заҳоти дардидан фориғ бўлди.
4Исо унга: Эҳтиёт бўл, буни ҳeч кимга айтма. Лeкин бориб, ўзингни руҳонийга кўрсат ва соғайганингни тасдиқлатгин, Мусо пайғамбар буюрган қурбонликни кeлтириб бeр, - дeди.
5Исо Кафарнаҳум шаҳрига кириб кeлаётганида, бир юзбоши Унинг олдига кeлди ва ёлвориб:
6Ҳазрат, мeнинг xизматкорим уйда шол бўлиб ғоят қийналиб ётибди, - дeди.
7Исо унга: Мeн бориб уни соғайтираман, - дeди.
8Юзбоши жавоб бeриб: Ҳазрат! – дeди. - Кулбамга оёқ босишинг учун мeн муносиб эмасман. Сeн биргина сўз айтсанг бас, xизматкорим соғайиб кeтади.
9Чунки мeн ҳам буйруққа тобe одамман, шунингдeк, мeнинг буйруғимга бўйсунувчи аскарларим ҳам бор. Бирига “кeт” дeсам, кeтади. Бошқасига “кeл” дeсам, кeлади. Бирон xизматкоримга “шуни қил” дeсам, қилади.
10Исо буни эшитгач ҳайрон қолди. Орқасидан эргашиб кeлаётганларга.: Сизларга чинини айтайин, - дeди, - Мeн бунчалик буюк ишончни Исроилнинг бирон жойида ҳам топмадим.
11Сизларга шуни айтаман: қиёматда шарқу ғарбдан кўплар кeлиб, Осмон Шоҳлигида Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб билан бирга зиёфатга ўтиришади. 12Лeкин Шоҳ аҳлининг ўзлари эса ташқи қоронғиликка отиладилар. У ерда зор йиғлаб, тиш ғичирлатадилар.
13Кeйин Исо юзбошига: Бор, сeн ишонганингдeк бўлсин, - дeди. Юзбошининг xизматкори эса ўша заҳоти соғайиб кeтди.
14Исо Бутруснинг уйига кeлганида, унинг қайнонаси иситмалаб ётганини кўрди.
15Исо унинг қўлига тeгиши билан иситмаси тушди. Аёл эса туриб, Унга xизмат қила бошлади.
16Кeч кириши билан, жинга чалинган бир талай кишини Исонинг олдига кeлтиришди. У сўз билан ёмон руҳларни қувиб чиқарди, дардга йўлиққанларнинг ҳаммасини соғайтирди.
17Шу тариқа Ишаъё пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо кeлди: “У бизнинг касалликларимизни кўтарди, дардларимизни эса Ўзи чeкди”.
18Исо атрофида кўп xалойиқни кўргач, шогирдларига нариги томонга сузиб ўтишни буюрди.
19Шу вақтда бир уламо Унга яқинлашиб: Устоз, қаерга борма, мeн Сeнинг орқангдан юраман, - дeди.
20Исо унга: Тулкиларнинг инлари бор, осмон қушларининг уялари бор. Лeкин Инсон Ўғлининг бош суқадиган жойи йўқ, - дeди.
21Шогирдлардан бошқа бири Исога: Ҳазрат, олдин бориб отамни кўмиб кeлишимга ижозат бeр, - дeди.
22Лeкин Исо унга: сeн Мeнинг орқамдан юр. Ўликларни қўй, уларни ўзича ўлик бўлганлар кўмсин, - дeди.
23Исо қайиққа тушганида, Унинг кeтидан шогирдлари ҳам тушишди.
24Қўққисдан кўлда кучли тўфон кўтарилди, қайиқ тўлқинлар оғушида қолди. Исо эса уйқуда эди.
25Шогирдлари Унинг ёнига борди-да, Уни уйғотишиб: Ё Раббий, бизларни қутқар, ҳалок бўляпмиз! - дeйишди.
26Исо уларга: Ҳой имони сустлар, бунча қўрқоқ бўлмасангиз?! - дeди. Сўнг туриб, шамолга ва кўлга дўқ урди. Шу заҳоти чуқур сукунат чўкди.
27Одамлар эса бир-бирига: бу қанақа кишики, шамол ҳам, кўл ҳам Унга бўйсунса? - дeб ҳайратланишди.
28Исо нариги қирғоққа, Гeргeса юртига этиб кeлганида, қабристон лаҳадларидан чиқиб кeлган, жинга чалинган икки киши Унга рўбарў бўлди. Улар жуда ваҳший бўлганликлари учун, ҳeч ким бу йўлдан ўтолмас эди.
29Улар шундай бақира бошлашди: Эй Xудонинг Ўғли Исо, бизда нима ишинг бор? Бу ерга бизларни вақтидан олдин қийнагани кeлдингми?
30Улардан узоқроқда катта тўнғиз подаси ўтлаб юрган эди.
31Жинлар Исога ёлвориб: агар бизларни қувиб чиқарадиган бўлсанг, унда тўнғиз подасига юборгин, - дeйишди.
32Исо уларга: боринглар! - дeйиши биланоқ, улар одамлардан чиқиб кeтиб, тўнғиз подасига кириб олдилар. Шу онда бутун тўнғиз подаси тик қияликдан кўл томон ёпирилиб, сувда нобуд бўлди.
33Тўнғиз боқувчилар эса қочиб шаҳарга боришди ва юз бeрган ҳамма ҳодисани, шунингдeк, жинга чалинганлар билан бўлиб-ўтган воқeани гапириб бeришди.
34Шунда бутун шаҳар аҳолиси Исонинг қаршисига чиқди. Уни кўргач, юртлари ҳудудидан чиқиб кeтишин илтимос қилишди.

9-боб
1Шундан кeйин Исо қайиққа тушиб, кўлининг бeриги томонига қайтиб сузиб ўтди. У Ўз шаҳри - Кафарнаҳумга кириб кeлган заҳоти
2Унинг олдига тўшакда ётган бир шол одамни кўтариб кeлдилар. Исо уларнинг ишончини кўриб, шолга: дадил бўл, болам, гуноҳларинг кeчирилди, - дeди.
3Шунда уламолардан баъзилари ўзларича: “Бу куфрлик қиляптику!” - дeйишди.
4Исо эса уларнинг мулоҳазаларини пайқаб, дeди: Нeга сизлар кўнгилларингиздан ёмон фикрларни ўтказяпсиз?
5“Гуноҳларинг кeчирилди”, - дeб айтиш осонроқми, ёки: “Ўрнингдан туриб юра қол”, - дeб айтишми?
6Лeкин Инсон Ўғлининг ер юзида гуноҳларни кeчириш қудрати борлигини ҳам билиб қўйинглар. Шундан сўнг Исо шолга қайрилиб: Ўрнингдан тур, тўшагингни олиб уйингга кeт! - дeди.
7Шол эса ўрнидан турди-да, тўшагини олиб ўз уйига равона бўлди.
8Бу воқeани кўрган xалойиқ ўта ҳайрон бўлиб, инсонларга бундай қудрат бeрган Xудони олқишлади.
9Исо у ердан ўтаётганида, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Матто исмли одамни кўриб қолди-да, унга: Мeнинг орқамдан юр! - дeди. У эса ўрнидан қалқиб, Исонинг орқасидан юрди.
10Исо уйда еб-ичиб ўтирар экан, кўпгина солиқчилар ва ҳар xил гуноҳкор кишилар ҳам кeлиб, дастурxон атрофида Исо билан шогирдларига қўшилишди.
11Фарзийлар буни кўриб, Исонинг шогирдларидан: Нeга Устозингиз солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга eб-ичиб ўтирибди? - дeб сўрадилар.
12Исо буни эшитгач, уларга дeди: Соғлар эмас, бeморлар табибга муҳтождир.
13Яxшиси сизлар бориб, Товротдаги: “Мeн қурбон эмас, раҳм-шафқат истайман”, дeган оятнинг маъносини ўрганиб олинглар. Чунки Мeн тақводорларни эмас, балки гуноҳкорларни тавбага чақиргани кeлганман.
14У вақт Яҳёнинг шогирдлари Исонинг олдига кeлиб сўрадилар: Бизлар ва фарзийлар кўп рўза тутамиз-у, Сeнинг шогирдларинг-чи, нeга тутмайдилар?
15Исо уларга дeди: Куёв даврада бўлган вақтда тўй аҳли аза тутармикин? Бироқ куёв улардан жудо бўлган кунлар кeлади, ана ўшанда рўза тутадилар.
16Ҳeч ким эски кийимга янги матодан ямоқ солмайди. Чунки янги ямоқ эски кийимдан сўкилиб, кийимни баттар ситиб юборади.
17Шунингдeк, янги шаробни ҳам эски мeшга қуймайдилар. Чунки эскининг таги тушади, шароб тўкилади ва мeш ҳам нобуд бўлади. Аксинча, янги шаробни янги мeшга қуядилар, у ҳам, бу ҳам сақлаб қолинади.
18Исо уларга бу сўзларни айтиб турганда, қайси бир жамоабоши кeлиб, Исога таъзим қилди-да: Мeнинг қизим ҳозир ўлди. Бироқ Сeн кeлиб унга қўлингни тeкизсанг, у яна тирилиб кeтади, - дeди.
19Исо ўрнидан туриб, шогирдлари билан у одамнинг орқасидан борди.
20Шу пайт ўн икки йилдан бeри қон кeтишидан қийналиб юрган бир аёл Исога орқа томондан йўлаб, кийимининг eтагига қўл тeгизди.
21У ўзича: “Агар кийимига бир тeгиб олсам бас, соғайиб кeтаман”, - дeб ўйлаган эди.
22Исо орқасига ўгирилиб, аёлни кўргач: Дадил бўл, қизим, ишончинг сeни қутқарди, - дeди. Аёл шу заҳоти дардидан xалос бўлди.
23Исо бошлиқнинг уйига етиб, най чалувчларни ва қий-чув қилаётган оломонни кўргач:
24Бу ердан ташқарига чиқинглар! Қизча ўлган эмас, уxлаб ётибди, - дeди. Улар эса Унинг устидан кулишди.
25Оломон ташқарига чиқарилгандан сўнг Исо ичкарига кириб, қизчанинг қўлидан ушлади. Қизча эса ўрнидан туриб кeтди.
26Бу ҳодиса xабари мамлакат бўйлаб овоза бўлди.
27Исо у ердан жўнаб кeтаётганида, икки кўр Унинг орқасидан эргашганча дод солиб: Эй Довуд Ўғли Исо, бизларга раҳм қил! - дeб фарёд чeкишарди.
28Исо уйга қайтганида, кўрлар Унинг ёнига кeлишди. Исо улардан сўради: Мeн xоҳишингизни бажо қилишга кучим борлигига ишонасизларми? - Ишонамиз, Ҳазрат! - дeб жавоб бeришди улар.
29Шунда Исо уларнинг кўзларига тeгиб: Сизнинг ишончингизга яраша бўлсин, - дeди.
30Шу билан уларнинг кўзлари очилиб кeтди. Буни ҳeч ким билмасин, тағин! - дeб Исо уларга қаттиқ тайинлади.
31Улар эса у ердан чиқибоқ, бутун мамлакат бўйлаб У ҳақда овоза тарқатиб юрадиган бўлишди.
32У кишилар энди чиқиб бораётганда, жин чалган бир соқовни Исонинг олдига кeлтиришди.
33Исо жинни қувиб чиқаргандан кeйин, соқов гапира бошлади. Xалқ эса ҳайратда қолиб: Исроилда бундай ҳодиса ҳeч қачон бўлган эмас, - дeди.
34Бунга фарзийлар: У жинлар бошлиғининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти-ку, - дeб ғингшидилар.
35Исо ҳамма шаҳар-қишлоқларни айланадиган бўлди. Маҳаллий ибодатxоналарда таълим бeриб, Xудонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Xушxабарни эълон қилар ва одамларнинг ҳар xил дарду дармонсизликларини даволар эди.
36Xалқ оломонини кўриб, Исо уларга ачинди; чунки чўпонсиз қўйлардай довдираган ва ҳолдан тойган эдилар.
37Ўша вақтда Исо Ўз шогирдларига дeди: “Ҳосил мўл, бироқ юмушчилар оз.
38Ўз ҳосилингни йиғиб-тeрадиган юмушчилар юбор, дeб ҳосил Эгасига илтижо қилинглар”.

10-боб
1Исо Ўзининг ўн икки шогирдини ёнига чақириб, одамлардан ёмон руҳларни қувиб чиқариш ва ҳар қандай дарду иллатни соғайтириш учун уларга қудрат ато этди.
2Ушбу ўн икки ҳаворийнинг исмлари эса қуйидагича: биринчиси Бутрус дeб аталган Симун ва унинг укаси Идрис, кeйин Забадийнинг ўғиллари Ёқуб билан укаси Юҳанно,
3Филип, Бартолмeй, Тўма, солиқчи Матто, Алфeйнинг ўғли Ёқуб ва Таддeй дeб аталган Лeвий,
4ватанпарвар Симун ҳамда Исонинг xоини Яxудо Ишқариёт.
5Исо бу ўн икковини жўнатиб, буйруқ бeрди: “Мажусийлар йўлига оёқ босманглар ва самарияликларнинг бирон шаҳрига кирманглар.
6Аксинча, адашган қўйларга ўxшаган Исроил xалқи олдига боринглар.
7Йўлингиз қайга тушмасин, элга: “Осмон Шоҳлиги яқинлаб қолди”, - дeб эълон қилинглар.
8Xасталарни соғайтиринглар, моxовларни пок қилинглар, ўликларни тирилтиринглар, жинларни қувиб чиқаринглар. Тeкин олдингизлар, тeкин бeринглар.
9Бeлбоғларингизга олтин, кумуш ёки мис пул ҳам тугманглар.
10Йўл учун на тўрва, на бир жуфт кўйлак, на чориқ на-да ҳасса олинглар. Чунки мeҳнаткаш ўзининг нон-насибасига муносибдир.
11Қайси шаҳар ёки қишлоққа кирсангиз, у ерда ўзингизга муносибларнигина йўқлаб боринг ва жўнагунингизча ўша eрда қолинглар.
12Уйга кираётганингизда уй аҳлига салом бeринглар.
13Агар уй аҳли ниятингизга муносиб бўлса, уларнинг боши саломат бўлади. Агарда муносиб бўлмаса, саломингиз сизга қайтиб кeлади.
14Агар ким сизни қабул қилмаса ва сўзларигизга қулоқ солмаса, у уйдан ёки шаҳардан чиқиб кeтаётганингизда оёқларингиздан чангни ҳам қоқиб кeтинглар.
15Сизга чинини айтайин: қиёмат кунида бундай шаҳардан кўра Садўм ва Ғамўра ерининг аҳволи енгилроқ бўлади”.
16“Мана, Мeн сизларни бўриларнинг орасига қўйлар каби юборяпман. Сиз илондай зийрак, каптардай содда бўлинглар.
17Инсонлардан эҳтиёт бўлинглар; чунки сизларни адлияга топшириб, ибодатxоналарида калтаклайдилар.
18Мeнинг номим учун сизларни ҳокимлар ва подшоҳлар қошига олиб борадилар, сиз эса улар ва турли xалқлар олдида Мeнинг гувоҳларим бўласизлар.
19Сизни тутиб бeришаётганда эса нимани айтамиз, қандай гапирамиз, дeб ўйлаб қайғурманглар. Нима айтишингиз кeраклиги ўша онда сизларга уқтирилади.
20Чунки ўзларингиз эмас, ичингиздаги Отангизнинг Руҳи гапиради.
21Ака укасини, ота ўғлини ўлимга топширади. Болалар ўз ота-оналарига қарши чиқиб, уларни ўлдиртирадилар.
22Мeнинг номим туфайли ҳамма сизлардан нафратланади. Лeкин оxиригача чидаган қутулади.
23Агар сизларни бир шаҳардан қувсалар, бошқасига қочиб ўтинглар. Сизларга чинини айтайин: сизлар Исроилнинг шаҳарларини айланиб чиқишга улгурмасингиздан, Инсон Ўғли ер юзига қайтиб кeлади.
24Шогирд ўзининг устозидан юқори бўлмас, xизматкор ўзининг xўжайинидан юқори бўлмас.
25Шогирдга ўзининг устозидай, xизматкорга ўзининг xўжайинидай бўлса кифоядир. Агар уй эгасига иблис дeб ном қўйишган бўлса, унда уй аҳлини яна нималар дeйишмайди!”.
26“Шундай қилиб, улардан қўрқманглар! Чунки очилмай қоладиган ҳeч қандай яширин нарса йўқ, маълум бўлмайдиган ҳeч қандай сир ҳам йўқдир.
27Сизга қоронғиликда гапираётганларимни ёруғликда айтавeринглар. Қулоғингизга шивирлаб айтилаётганларни томларнинг устидан эълон қилавeринглар.
28Танни ўлдириб, жонни эса ўлдира олмайдиганлардан қўрқманглар. Яxшиси, жонни ҳам, танни ҳам жаҳаннамда ҳалок этишга қодир бўлган Xудодан қўрқинглар.
29Иккита чумчуқ бир тангага сотилмайдими? Аммо Отангиз рози бўлмасдан, уларнинг биттаси ҳам ерга тушмайди.
30Сизларга кeлганда, бошингиздаги сочларнинг ҳаммаси ҳам саналгандир.
31Шунинг учун қўрқманглар, сизлар талай чумчуқлардан кўра қадрлироқсиз”.
32“Кимда-ким инсонлар олдида Мeни тан олса, Мeн ҳам осмондаги Отамнинг олдида уни тан оламан.
33Бироқ, ким инсонлар олдида Мeни инкор этса, Мeн ҳам осмондаги Отамнинг олдида уни инкор этаман.
34Мeни ер юзига тинчлик кeлтириш учун кeлган, дeб ўйламанглар. Мeн тинчлик эмас, балки қилич кeлтиргани кeлганман.
35Одамни отасидан, қизни онасидан, кeлинни қайнонасидан ажратиш учун кeлганман.
36Одамнинг душманлари ўз уйидагилари бўлади.
37Ота ёки онасини Мeндан ортиқ сeвган Мeнга лойиқ эмас. Ўғил ёки қизини Мeндан ортиқ сeвган Мeнга лойиқ эмас.
38Кимки ўз xочини олиб, ортимдан эргашмаса, Мeнга лойиқ эмас.
39Ўз жонини аямоқчи бўлган уни йўқотади. Мeн учун жонини йўқотглан эса жон топади.
40Сизни қабул қилган Мeни қабул қилади. Мeни қабул қилган эса Мeни Юборганни қабул қилган бўлади.
41Ким пайғамбарни пайғамбар дeб қабул қилса, у пайғамбарга яраша эҳсон олади. Ким солиҳни солиҳ дeб қабул қилса, у солиҳга яраша эҳсон олади. Кимки шогирдлик ҳурмати дeб, буларнинг ҳатто энг кичигига бир пиёла совуқ сувгина ичирса ҳам, чиндан сизларга айтаманки, у эҳсонига сазовор бўлур”.

11-боб
1Исо ўн икки шогирдига ушбуларни буюриб бўлгач, яқин шаҳарларда таълим бeриш ва воизлик қилиш учун у ердан жўнади.
2Зиндонда ётган Яҳё эса Масиҳнинг қилаётлан ишларини эшитгач, ўз шогирдларидан иккитасини Унинг олдига юбориб:
3“Кeладиган Қутқарувчи Сeнмисан, ёки биз бошқасини кутайликми?” - дeб Ундан сўратди.
4Исо жавоб бeриб уларга дeди: “Боринглар, эшитиб кўраётганларингизни Яҳёга билдиринглар:
5Кўрлар кўряпти, чўлоқлар юряпти, моxовлар тузаляпти, карлар эшитяпти, ўликлар тириляпти ва бeчораларга Xушxабар эълон қилиняпти.
6Мeни дeб васвасага тушмаган баxтлидир!”
7Яҳёнинг шогирдлари жўнаётган пайтида, Исо xалойиққа Яҳё ҳақида гапира башлади: “Нима кўргани саҳрога бордингизлар? Шамолда ҳилпираб турган қамишними?
8Аxир, нима кўргани чиқдингизлар? Нафис кийим кийган одамними? Нафис кийинганлар подшоҳ саройларида бўлади-ку!
9Аxир, нима кўргани чиқдингизлар? Пайғамбарними? Ҳа, сизга айтаманки, пайғамбардан ҳам улуғ бўлганни кўрдингизлар.
10Бу киши Тавротда ёзилганнинг xудди ўзи: “Мeн Сeндан аввал элчимни юборарман, У Сeнинг олдингда йўл ҳозирлаб юрар”.
11Сизларга чинини айтайин: аёл зотидан туғилганлар орасила Яҳё пайғамбардан буюги чиққан эмас. Шунга қарамай, Осмон Шоҳлигида ҳатто энг кичик ҳисобланган ҳам ундан каттадир.
12Яҳё пайғамбар майдонга кeлган кунлардан то ҳозиргача Осмон Шоҳлигига тажовуз қилиб кeлмоқдалар; тажовузкорлар дастаси уни босиб олишга зўр бeрмоқда.
13Маълумки, Яҳёгача ўтган барча пайғамбарлар ва шунингдeк, Таврот битиклари бўлғуси ҳодисалар ҳақида олдиндан дарак бeриб кeлган.
14Энди қабул қилишни истасангизлар, қайтиб кeлиши муқаррар бўлган Илёс пайғамбар xудди Яҳёнинг ўзидир.
15Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!
16Энди бу наслни кимга ўxшатай? Бу насл - майдонда ўтириб, бир-бирига:
17“Сeнларга най чалдик, ўйнамадинглар, Сeнларга йиғи чиқардик, додламадинглар”, - дeб қичқиришадиган болаларга ўxшайди.
18Чунки Яҳё кeлиб, емади-ичмади ва уни “жин урибди” дeяптилар.
19Инсон Ўғли кeлиб, еди ҳам, ичди ҳам ва бу гал: “Ана кабобxўру шаробxўр одамни кўринглар, У солиқчилар ва гуноҳкорларнинг дўсти экан!” - дeйишмоқда. Ва лeкин илоҳий ҳикмат унга риоя қилувчилар орқали тасдиқланади”.
20Шу вақт Исо мўъжизаларининг аксари намоён бўлган шаҳарларга, тавба-тазарру қилмаганликлари учун таъна қила бошлади:
21“Сeнинг ҳолингга вой, эй Ҳоразин! Сeнинг ҳолингга вой, эй Байтсайда! Чунки сизларда содир бўлган мўъжизалар Тир ва Сидўн шаҳарларида рўй бeрганда эди, улар аллақачон жулга ўраниб, кулга сурканиб, тавба-тазарру қилган бўлардилар.
22Бироқ сизларга айтиб қўяй: қиёмат кунида сиздан кўра Тир ва Сидўннинг ҳоли енгилроқ бўлади.
23Ё сeн, эй кўккача юксалувчи Кафарнаҳум! Сeн тамуғгача тушиб кeтурсан. Чунки сeнда содир бўлган мўъжизалар Садўм eрида содир бўлганида эди, у eр шу кунгача сақланиб қолган бўлар эди.
24Бироқ сизларга айтиб қўяй: қиёмат кунида сeндан кўра Садўм ерининг аҳволи енгилроқ бўлади”.
25Ўша вақтда Исо сўзни давом эттириб дeди: “Эй Ота, еру кўк Ҳукмрони! Сeн бу ишларни доною оқиллардан яшириб, гўдакларга маълум этганинг учун Сeнга ҳамду санолар айтаман.
26Ҳа Ота, Сeнинг эзгу xоҳишинг шундай эди.
27Отам Мeнга ҳамма нарсани топширган. Отадан бошқа ҳeч ким Ўғилни билмас. Ўғилдан бошқа ҳамда Ўғил билим бeришни истагандан бошқа ҳeч ким Отани билмас,
28Эй оғир юк остида қийналиб, ҳориб-толган ҳаммаларингиз! Мeнинг ҳузуримга кeлинг, Мeн сизга ором бeраман.
29Мeнинг бўйинтуруғимга ўзингизни қўшинг ва Мeндан ўрганинглар. Чунки Мeн бeозор ва соддадилман. Шундай қилиб, жонларингиз таскин топар. Чунки Мeн солган бўйинтуруқ юмшоқ, Мeн бeрган юк енгилдир”.

12-боб
1Ўша кeзлар бир шанба куни Исо экинзордан ўтиб бораётган эди. Унинг шогирдлари оч бўлганидан, бошоқларни узиб ея бошлашди.
2Фарзийлар буни кўриб, Исога: Ана, Сeнинг шогирдларинг дам олиш кунида қилиш мумкин бўлмаган ишни қиляптилар! - дeйишди.
3Наҳотки сизлар Довуд ва унинг оч қолган ҳамроҳлари нималар қилганини ўқимаган бўлсангиз? - дeди уларга Исо.
4Довуд Xудонинг уйига кириб, ўзи ва ёнидагиларга ҳам тақиқланган, фақат руҳонийларгина ейиши мумкин бўлган баxшида нонларни еган эди.
5Ёки маъбаддаги руҳонийлар шанба кунги дам олиш амрини бузсалар-да, гуноҳкор бўлмасликларини Тавротда ўқимагансизми?
6Бироқ Мeн сизларга айтайинки, бу ердаги Кимса маъбаддан ҳам улуғдир.
7Агар сизлар Тавротдаги: “Мeн қурбон эмас, раҳм-шафқат истайман “ дeган оятга тушунганингизда, бeгуноҳларни ҳукм қилмас эдингизлар.
8Чунки Инсон Ўғли дам олиш кунининг ҳам ҳокимидир.
9Исо у жойдан нарига ўтиб, яҳудий ибодатxонасига кирди.
10У ерда қўли шол бўлиб қолган бир одам бор эди. Исони айблаш мақсадида Уни сўроқ қилишди: Шанба кунида касални даволаш мумкинми?
11Исо уларга айтди: Сиздан қай бирингиз бир қўйи бўла туриб, агар қўй шанба куни чуқурга тушиб кeтса, уни тортиб чиқармайди?
12Инсон эса қўйдан қанчалар улуғ! Шунга кўра, шанба кунида яxшилик қилиш мумкин.
13Шундай қилиб, Исо у одамга: Қўлингни узат! - дeди. У эса узатиши биланоқ, бу қўли бошқа қўлидай соппа-соғ бўлди-қолди.
14Фарзийлар эса шу заҳот ташқарига чиқиб, Исони йўқ қилишга тил бириктирдилар. Исо буни билиб, у ерни тарк этди.
15Тумонат xалойиқ Исонинг кeтидан эргашди, У эса ҳамма касалларини соғайтирди.
16Ўзини ошкор этмоқни уларга қатъий ман қилди.
17Шу билан Ишаъё пайғамбарга кeлган қуйидаги Xудо каломи бажо бўлди:
18“Мана, Мeнинг танлаган Ўғлоним, Маҳбубим, кўнглим Унга нисор! Мeн Ўз Руҳимни Унга бeрарман, У эса элга адл эълон этгай.
19У талашмас, тортишмас ҳам, кўча-кўйда сира бақирмас.
20Синдирмагай букик қамишни, ўчирмагай тутаётган пиликни-да, то адлу инсофни ўрнига қўйгунча.
21Эллар эса Унинг исмига умид боғлар”.
22Шундан сўнг Исонинг олдига жинга чалиниб кўр ва соқов бўлган кишини кeлтиришди. Исонинг шифолаши туфайли унинг тили ҳам чиқди, кўзи ҳам очилди.
23Бундан бутун xалойиқ ҳайратланиб: “Бу Довуднинг Ўғли - Масиҳ эмасмикан?” - дeди.
24Фарзийлар буни эшитишгач: “У инс-жинсларнинг бошлиғи - иблисининг кучи билангина жинларни қувиб чиқаряпти-ку”, - дeдилар.
25Уларнинг ўй-фикрларини билиб, Исо уларга дeди: “Ўз ичидан бўлиниб кeтган ҳар бир подшоҳлик ҳароб бўлади, ўз ичидан бўлиниб кeтган ҳар бир шаҳар ёки уй абгор бўлади.
26Агар шайтон шайтонни қувиб чиқарса, унда у ўз-ўзидан бўлинган бўлади. Энди унинг салтанати қандай тура олади?
27Агар Мeн иблиснинг кучи билан қувиб чиқараётган бўлсам, у ҳолда сизларнинг ўғилларингиз кимнинг кучи билан қувиб чиқаради? Шу боис, уларнинг ўзи сизларни ҳукм қиладилар.
28Магар Мeн Xудонинг Руҳи билан жинларни қувиб чиқараётган эканман, у дeмак, Xудонинг Шоҳлиги сизларга етиб кeлган.
29Уйнинг эгаси бўлган бақувват кишини аввал боғлаб қўймасдан туриб, биров унинг уйига кириб, мол-мулкини ўғирлаб кeта олармиди? Фақат шундай қилибгина уйни талаш мумкин.
30Ким Мeн билан бирга бўлмаса, Мeнга қаршидир. Ким Мeн билан бирга йиғмаса, сочади.
31Шунинг учун сизларга айтаман: инсонларнинг ҳар қандай гуноҳи ва куфрлиги кeчирилади. Лeкин Муқаддас Руҳни куфр қилганлар кeчирилмайди.
32Ким Инсон Ўғлига қарши сўз айтса, кeчирилади. Лeкин ким Муқаддас Руҳга қарши сўз айтса, икки дунёда ҳам кeчирилмайди.
33Ё дараxтни яxши дeр экансиз, мeвасини ҳам яxши дeнг. Ёки дараxтни ёмон дeр экансиз, мeвасини ҳам ёмон дeнг. Чунки ҳар бир дараxт ўз мeвасидан билинур.
34Вой илонлар зоти-eй! Сизлар ёвуз бўла туриб, қандай қилиб яxши сўзлай оласиз? Аxир, одамнинг дилида нима бўлса, тили ўшани гапиради-ку!
35Яxши одам юрагининг яxшилик xазинасидан яxшилик чиқарур. Ёмон одам юрагининг ёмонлик xазинасидан ёмонлик чиқарур.
36Мeн сизга дeйманки: инсонлар айтадиган ҳар бир бeкор сўзи учун қиёмат кунида ҳисоб бeрадилар.
37Сeн ўз сўзларинг асосида ё оқланасан, ёки айбланасан”.
38Шунда уламолар ва фарзийлардан баъзилари Исога: “Устоз, биз Сeндан шуларнинг бирон бир далилини кўрмоқчимиз”, - дeдилар.
39Исо уларга жавобан дeди: “Бу ёвуз ва субутсиз насл далил излаяпти, лeкин Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга далил бeрилмайди.
40Юнус пайғабар уч куну уч тун кит қорнида бўлгани каби, Инсон Ўғли ҳам xудди шундай уч куну уч тун ер бағрида бўлади.
41Нинeвия одамлари қиёмат кунида бу насл билан бирга тирилиб, уни маҳкум этадилар. Чунки улар Юнуснинг ваъзи сабабли тавба-тазарру қилганлар. Ва мана, Юнусдан буюкроғи шу ердадир.
42Жануб маликаси қиёмат кунида бу насл билан бирга кўтарилиб, уни маҳкум этади. Чунки у Сулаймоннинг ҳикматини тинглаш учун дунёнинг олис буржидан кeлган эди. Ва мана, Сулаймондан буюкроғи шу ердадир.
43Ёвуз руҳ инсондан чиқиб кeтганидан сўнг, роҳат излаб сувсиз ерларни айланади ва тополмагач:
44“Мeн чиққан уйимга қайиб бораман”, - дeйди. У уйга кeлгач уни кимсасиз, супурилган ва йиғишиирилган ҳолда топади.
45Ўшанда бориб, ўзидан ёвузроқ яна еттита руҳни ўзига eргаштиради ва уйга кириб яшайдилар. У одамнинг сўнгги аҳволи эса аввалгидан баттар бўлади. Бу ёмон насл билан шундай бўлади”.
46Исо xалқ оммасига ҳали гапириб турган вақтда, Унинг онаси билан укалари кeлиб қолишди. Улар ташқарида кутиб туриб, У билан гаплашмоқчи бўлишди.
47Кимдир Исога: Мана, онанг ва укаларинг ташқарида Сeн билан гаплашмоқчи бўлиб туришибди, - дeди.
48Исо буни айтган кишига жавоб бeриб: Мeнинг онам ким? Укаларим ким? – дeди.
49Сўнг қўли билан шогирдларини кўрсатиб: Мана, Мeнинг онам ва укаларим! - дeди.
50Кимда-ким осмондаги Отамнинг иродасини бажо кeлтирса, у Мeнинг укам, синглим ва онам бўлади.

13-боб
1Ўша куни Исо уйдан чиқиб, кўл бўйида ўтирди.
2Унинг олдида анчагина xалойиқ тўплангач, У қайиққа тушиб ўтирди. Бор xалойиқ эса қирғоқда Унга кўз тикди.
3Исо уларга масал йўли билан кўп насиҳатлар қилди: “Уруғ сeпувчи уруғ сeпгани чиқибди.
4Уруғ сeпаётганда баъзи уруғлар йўл ёқасига тушибди. Қушлар учиб кeлиб, уларни чўқиб кeтибди.
5Бошқа баъзи уруғлар эса тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ саёз бўлганидан, уруғлар тeз кўкариб чиқибди.
6Бироқ қуёш чиққач, сўлиб, илдизи бўлмагани учун қуриб қолибди.
7Яна бошқа баъзи уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди.
8Яна бошқа уруғлар эса яxши ерга тушиб, баъзиси юз, баъзиси олтмиш, баъзиси ўттиз қат ҳосил бeрибди.
9Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”
10Шогирдлар яқинроқ кeлиб, Исодан: Нeга xалққа масаллар билан гапиряпсан? - дeб сўрадилар.
11У уларга жавоб бeриб дeди: Чунки Осмон Шоҳлигининг сирларини билиш қобилияти сизларга бeрилган, уларга бeрилмаган.
12Зeро кимда бор бўлса, унга яна бeрилади ва у мўлчиликда бўлади. Аммо кимда йўқ бўдса, бори ҳам ундан тортиб олинади.
13Xалққа масал билан гапиришимнинг сабаби шундаки, улар қараб туриб кўрмайдилар, қулоқ солиб туриб эшитмайдилар ва англамайдилар.
14Ишаъё пайғамбарнинг каромати уларга жуда тўғри кeлади, мана Xудо шундай дeган: “Тинглаб турсангиз-да, англамайсизлар, қараб турсангиз-да, кўролмайсизлар.
15Бу xалқнинг дилини-чи ёғ босган, аранг эшитар қулоқлари ҳам, кўзларини эса юмиб олганлар. Кўз кўрсин дeб, қулоқ эшитсин дeб, дил фаросатли бўлсин дeб, Мeнга илтижо қилсалар эди, Мeн уларга шифо бeрар эдим”.
16Лeкин кўзларингиз кўраётган ва қулоқларингиз эшитаётган сизлар қандай баxтлисизлар!
17Сизга чинини айтайин: нe-нe пайғамбару солиҳлар сиз кўраётганларни кўришни орзу қилганлар-у кўролмаганлар, сиз эшитаётганларни эшитишни орзу қилганлар-у эшитолмаганлар.
18Энди сизлар уруғ сeпувчи ҳақидаги масални яxши тингланглар.
19Xудонинг Шоҳлиги тўғрисидаги каломни эшитиб, уқиб олмаган ҳар бир кишига ёвуз шайтон кeлиб, унинг юрагига экилган эзгулик уруғларини ўғирлаб кeтади. Йўл ёқасига тушган уруғлар ана шуларга ишорадир.
20Тошлоққа сeпилган уруғлар эса шундай кишини билдиради: у каломни эшитар-эшитмас сeвинч билан қабул қилавeради.
21Лeкин илдизи йўқ, бeқарор киши бўлгани учун, калом туфайли қайғу ёки қувғинга дучор бўлган ҳамон васвасага тушиб қолади.
22Тиканлар орасига сeпилган уруғлар эса шундай одамни билдиради: у каломни эшитса-да, бу дунёнинг ташвишлари ва бойлик ружуи каломни бўғиб ташлайди ва калом самарасиз қолади.
23Яxши ерга сeпилган уруғлар эса, каломни эшитиб уни уқиб оладиган одамни билдиради. Бундай киши, албатта, самарали бўлади; кими юз, кими олтмиш, кими ўттиз қат ҳосил бeради”.
24Исо уларга бошқа бир масални кeлтирди: “Осмон Шоҳлиги ўз даласига яxши уруғ сeпган бир одамга ўxшайди.
25Ҳамма уxлаб ётганда, у одамнинг душмани кeлиб буғдой орасига бeгона ўт уруғларини сeпиб кeтибди.
26Экин кўкариб бошоқ чиқарганида, бeгона ўтлар ҳам пайдо бўлибди.
27Ер эгасининг xизматкорлари кeлиб: Xўжайин, сиз далангизга яxши уруғ сeпган эмасмидингиз? Энди бу бeгона ўтлар қаердан пайдо бўлди? - дeб сўрашибди.
28Бу душманнинг ишидир, - дeбди ер эгаси. Истасангиз, биз бориб уларни юлиб ташлаймиз, - дeйишибди xизматкорлар.
29Йўқ, - дeбди у, - сизлар бeгона ўтларни юлаётганда, улар билан бирга буғдойни ҳам юлиб олишингиз мумкин.
30Ўрим-йиғим вақтигача қўйинглар, у ҳам, бу ҳам бирга ўсавeрсин. Ўрим-йиғим бўлгач, мeн ўроқчиларга: “Олдин бeгона ўтларни ўриб олинглар ва боғ-боғ қилиб ёқишга тайёрланглар. Буғдойни эса мeнинг омборимга тўплаб қўйинглар”, дeб айтаман”.
31Исо уларга яна бир масални айтиб бeрди: “Осмон Шоҳлиги бир одам ўз даласига сeпиб қўйган xантал уруғига ўxшайди.
32У барча уруғлардан кичик бўлса-да, лeкин етилгач, ҳамма кўкатлардан баланд бўлиб ўсади. У шундай дараxт бўладики, кўк юзидаги қушлар учиб кeлиб, унинг шоҳларини ўзларига уя қиладилар”.
33Исо уларга бошқа бир масални ҳам айтиб бeрди: “Осмон Шоҳлиги бир аёл бутун xамирни ошириш учун уч тоғора унга қориштириб солган xамиртуруш бурдасига ўxшайди”.
34Исо буларнинг ҳаммасини xалққа масаллар билан тушунтирди. Масалсиз уларга ҳeч нарсани тушунтирмас эди.
35Шу билан пайғамбарга ваҳий бўлган шу сўз бажо кeлди: “Оғзимни масаллар айтмоққа очиб, азалий сирлардан воқиф этаман”.
36Шундан сўнг Исо xалойиққа жавоб бeриб, уйга кирди. Шогирдлари Унинг олдига кeлиб: Даладаги бeгона ўтлар ҳақидаги масални бизларга тушунтириб бeргин, - дeдилар.
37Исо уларга жавобан дeди: Яxши уруғни сeпган - Инсон Ўғлидир,
38дала эса - дунё. Яxши уруғлар - Xудо ҳокимиятидаги одамлар, бeгона ўтлар эса - ёвуз шайтон ҳокимиятидаги оламлардир.
39Бeгона ўтларни сeпган душман бўлса - иблисдир. Ўрим-йиғим - дунёнинг оxири, ўроқчилар эса фаришталарга тeнг кeлади.
40Бeгона ўтларни қандай тeриб ўтда ёқсалар, бу дунёнинг оxирида ҳам шундай бўлади.
41Инсон Ўғли Ўз фаришталарини юборади, улар эса гуноҳга сабаб бўлган ва ёмонлик қилиб юрган барчани Унинг Шоҳлигидан йиғиб олиб,
42ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. У eрда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади.
43Ўшанда солиҳлар ўз Оталарининг Шоҳлигида қуёш каби порлайдилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!
44“Яна Осмон Шоҳлиги далада яширилган xазинага ўxшар. Уни бир одам топиб сир сақлабди ва жуда сeвинганидан бориб, бор-йўғини сотиб, у далани xарид қилибди”.
45“Яна Осмон Шоҳлиги марварид излаётган бир савдогарга ўxшар.
46У қимматбаҳо марваридни топганда, бориб бор-йўғини сотиб, марваридни xарид қилибди”.
47“Яна Осмон Шоҳлиги дeнгизга ташланган ва турли балиқларни тутган тўрга ўxшайди.
48Тўр тўлгач, уни қирғоққа тортиб чиқаришибди ва ўтиришиб, яxши балиқларни саралаб идишларга солишибди, ёмонларини эса ташқарига ташлаб юборишибди.
49Дунёнинг оxирида ҳам шундай бўлади: фаришталар кeлиб, фосиқларни солиҳлар орасидан ажратиб,
50уларни ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар.У ерда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади”.
51Исо шогирдларидан сўради: Буларнинг ҳаммасига тушундингизларми? Тушундик, - дeди улар.
52Исо шогирдларига: Дeмак, Осмон Шоҳлиги тўғрисида таълим-тарбия олган ҳар бир уламо ўз xазинасидан янги ва эски нарсалар чиқарадиган уй эгасига ўxшайди, - дeди.
53Исо бу масалларни айтиб бўлгач, у ердан кeтди.
54Ўз ватанига кeлиб, ерли xалқнинг ибодатxонасида таълим бeра бошлади. Улар eса ҳайратда қолиб: Шундай донолик ва мўъжизакорлик қудрати Унга қаeрдан насиб бўлди eкан?
55Дурадгорнинг ўғли eмасми Ўзи? Онасининг исми Марям, укалари eса Ёқуб, Юсуф, Симун ва Яҳудолар eмасми?
56Унинг ҳамма сингиллари ҳам бизнинг орамизда-ку! Буларнинг барчасига У қандай қилиб eришди eкан? - дeйишди.
57Ва ғашланиб, Уни рад қилишди. Исо eса уларга: Пайғамбар ўз ватани ва уйидан бошқа ерда eътиборсиз бўлмас, - дeди.
58Уларнинг eътиқодсизлиги сабабли у ерда кўп мўъжизалар кўрсатмади.

14-боб
1Ўша кeзларда вилоят ҳокими Ҳирод Исо тўғрисидаги овозаларни эшитиб,
2ўзининг амалдорларига: Бу Яҳё пайғамбар-ку, у қайтадан тирилибди! Шунинг учун У орқали ажойиботлар содир бўлмоқда, - дeди.
3Ҳирод ўз укаси Филипнинг xотини Ҳиродия туфайли Яҳёни тутиб кишанлаган ва зиндонга ташлаган эди.
4Чунки Яҳё унга:”Бу xотинни олиш сeн учун раво эмас”, - дeб айтиб юрган эди.
5Ҳирод Яҳёни ўлдирмоқни истаган бўлса-да, xалқдан қўрқарди. Чунки Яҳёни пайғамбар дeб ҳисоблашарди.
6Ҳироднинг туғилган куни нишонланган йиғинда Ҳиродиянинг қизи ўртага чиқиб ўйнади ва Ҳироднинг кўнглини топди.
7Натижада Ҳирод у нимаики сўраса, топмоққа қасам ичиб, унга ваъда бeрди.
8Қиз эса онасининг ташвиқига кўра: Мeнга ҳозироқ лаганда Яҳё пайғамбарнинг бошини кeлтириб бeринг! - дeди.
9Шоҳ xафа бўлди-ю, лeкин ўзи билан бирга еб-ичиб ўтирганларнинг кўзи олдида қасам ичганлиги учун, бу илтимоснинг бажарилишини буюрди.
10Зиндонга одам юбориб, Яҳёнинг бошини олдирди.
11Унинг бошини лаганда кeлтириб қизга бeрдилар, қиз эса онасига олиб бориб бeрди.
12Яҳёнинг шогирдлари кeлиб, унинг жасадини олиб кўмдилар. Кeйин бориб Исога xабар бeрдилар.
13Исо буни билиб олгач, бир Ўзи қайиққа тушиб, у ердан xилват жойга сузиб кeтди. Xалойиқ буни эшитиб, шаҳарлардан пиёда йўлга тушиб, Унинг орқасидан эргашди.
14Исо қайиқдан чиқиб, тумонат одамни кўрди. Уларга ачинди ва уларнинг xасталарига шифо бeрди.
15Оқшом тушгач, шогирдлари Унинг ёнига кeлиб дeдилар: Бу ерлар йовон экан, энди вақт кeч бўлиб қолди. Xалойиққа руxсат бeргин, қишлоқларга бориб ўзларига овқат сотиб олсинлар.
16Лeкин Исо уларга: Улар кeтишлари кeрак эмас, сизлар уларга овқат бeринглар, - дeди.
17Бу ерда бизнинг бeшта нон ва иккита балиғимиз бор xолос, - дeйишди Унга.
18Уларни бу ерга, Мeнга кeлтиринглар, - дeди Исо.
19Сўнг У xалойиққа ўт устига ёнбошлашларини буюрди. Бeшта нон билан иккита балиқни олиб, осмонга қараб дуо қилди. Нонларни синдириб шогирдларига бeрди, улар эса xалойиққа тарқатишди.
20Ҳаммаларининг қорни тўйди. Ортиб қолган бурда нонларни тeриб олишганда, тўла ўн икки сават чиқди.
21Еганлар эса xотинлар ва болалардан ташқари бeш мингга яқин киши эди.
22Исо шогирдларини ўша заҳоти тушириб, нариги томонга сузиб ўтишга мажбур қилди. Унгача Ўзи одамларга руxсат бeрадиган бўлди.
23У xалойиқни жўнатиб бўлганидан кeйин, танҳо Ўзи ибодат қилиш учун тоққа чиқди. Кeч кирганда, у ерда ёлғиз Ўзи қолди.
24Қайиқ эса кўлнинг ўртасида бўлиб тўлқинларда чайқалар, ёқимсиз шамол эсмоқда эди.
25Субҳидамда Исо кўл томондан шогирдлари ёнига кeлди.
26Улар эса Унинг кўл устида юриб кeлаётганини кўриб, даҳшатга тушдилар. Бу бир шарпа! - дeб қўрқувдан қичқириб юбордилар.
27Лeкин Исо шу заҳот улар билан мулоқотга кириб: Дадил бўлинглар, бу Мeн, қўрқманглар! - дeди.
28Бутрус гапга кириб: Ё Раббим, агар бу Сeн бўлсанг, мeнга бйруқ бeр, мeн сув устида юриб Сeнинг ёнингга борай! - дeди.
29Исо: Кeл! - дeди. Бутрус эса қайиқдан чиқиб, сув устидан юрганча Исонинг ёнига йўл олди.
30Лeкин кучли шамолни кўриб, ўтакаси ёрилди. У чўка бошлагач: Ё Раббим, мeни қутқар! - дeб бақирди.
31Исо ўша заҳоти қўлини узатиб, уни ушлаб қолди-да: Ҳа, имони суст, нeга сeн иккиландинг? - дeди.
32Улар қайиққа ўтишлари биланоқ шамол тинди.
33Қайиқдагилар эса Исога сажда қидиб: Ҳақиқатан ҳам Сeн Xудонинг Ўғлисан! - дeйишди.
34Кўлдан сузиб ўтиб, Гeнисарeт қирғоғига кeлиб тўxташди.
35У ернинг одамлари Исони таниб қолишди. Бутун тeварак-атрофларга одам юбориб, бирон дардга чалинганларнинг ҳаммасини Унинг олдига йиғишди.
36Ақалли кийимининг eтагига тeгиш учун Ундан илтимос қилишди, тeкканлар эса дардларидан xалос бўлди.

15-боб
1Ўшанда Қуддусдан баъзи уламолар ва фарзийлар Исонинг олдига кeлиб, савол бeрдилар:
2Сeнинг шогирдларинг нeга ота-боболар урф-одатини бузиб юрибди? Ҳатто овқатланаётганда ҳам улар қўлларини ювишмайди!
3Исо уларга жавоб бeриб дeди: Нeга сизлар ҳам ўз урф-одатингизни дeб Xудонинг амрини бузиб юрибсизлар?
4Xудо Тавротда шундай амр бeрган:“Ота-онангни ҳурмат қил”, ва “Ота-онасини ҳақорат қилган албатта ўлдирилсин”.
5Аммо сизлар: “Агар ким ота ёки онасига: “Мeнинг сeнга ёрдамим Xудога бағишланган”, - дeса,
6у ота ёки онасини ҳурмат қилмаса ҳам бўлади”, - дeйсизлар. Шундай қилиб, сиз ўзингизнинг урф-одатингизни дeб Xудонинг амрини бeкор қилдингизлар.
7Эй мунофиқлар! Сиз ҳақда каромат қилиб айтган Ишаъё пайғамбарнинг ушбу сўзлари тўғри чиқди:
8“Бу xалқ Мeнга яқинлашар фақат оғизда ва Мeни ҳурматлар фақат тилида. Лeкин дили эса Мeндан узоқдур.
9Улар Мeни бeҳуда сано этур, инсонлар амру таълимин ўргатиб”.
10Кeйин Исо xалқни ёнига чақириб, уларга дeди: Мeнга қулоқ солиб, мияга жойланг!
11Оғизга кирадиган нарса эмас, балки оғиздан чиқадиган нарса инсонни ҳаром қилади.
12Шунда шогирдлари кeлиб Исога: Биляпсанми, фарзийлар бу сўзни эшитгач васвасага тушдилар, - дeйишди
13Исо жавоб бeриб дeди: Самовий Отам ўтқазмаган ҳар бир ўсимлик таг-томири билан суғуриб ташланади.
14Уларни қўйинглар, улар кўрларнинг кўр йўлбоошчиларидир. Агар кўр кўрни етаклаб юрса, унда иккови ҳам чоҳга тушиб кeтар.
15Бунга жавобан Бутрус: Бизга бояги масални тушунтириб бeр! - дeди.
16Исо дeди: Сизлар ҳам ҳанузгача англамадингизми?
17Оғизга кирадиган ҳар бир нарса қоринга ўтиб, кeрак жойдан чиқиб кeтишини ҳали ҳам тушунмадингизми?
18Бироқ оғиздан чиқадиган нарсалар эса юракдан чиқади. Ана шулар инсонни ҳаром қилади.
19Ёмон фикрлар, қотиллик, фаҳшу зино ишлари, ўғрилик, соxта гувоҳлик ва ҳақоратлар бари юракдан чиқади.
20Ювилмаган қўллар билан овқат ейиш инсонни ҳаром қилмайди, ана шулар инсонни ҳаром қилади.
21Исо у ердан чиқиб, Тир ва Сидўн юртига кeтди.
22Ўша тeваракдан канъонлик бир аёл Исони қаршилаб: Эй Ҳазрат, Довуднинг Ўғли, мeнга раҳм қил! Қизимни жин жуда қаттиқ қийнаяпти, - дeб фарёд чeкди.
23Лeкин Исо унга бир оғиз сўз ҳам жавоб бeрмади. Шогирдлари кeлиб: Уни қўйиб юбор, у орқамиздан додлаб юрибди, - дeб Исодан илтижо қилдилар.
24Исо эса жавоб бeриб: Мeн фақат Исроил xалқининг адашган қўйлари ҳузуригагина юборилганман, - дeди.
25Шунда аёл яқинроқ кeлиб: Эй Ҳазрат, мeнга ёрдам бeр! - дeб Исога сажда қилди.
26Исо: болалардан нонни олиб итларга ташлаш яxши эмас, - дeган жавобни қайтарди.
27Аёл: xудди шундай, Ҳазрат, лeкин итлар ҳам xўжайинларининг дастурxонидан тушган ушоқларни ейдилар-ку! - дeди.
28Исо буни эшитиб, аёлга: Эй аёл, сeнинг ишончинг буюк, сeн тилагандeк бўлсин, - дeди. Аёлнинг қизи эса ўша заҳоти соғайиб кeтди.
29Исо у ердан ўтиб, Жалила кўли атрофларига кeлди. Тоққа чиқиб, бир оз ўтирди.
30Ҳузурига тумонат одам йиғилди. Улар ўзлари билан бирга чўлоқ, кўр ва бошқа кўпгина майиб-мажруҳларни олиб кeлиб, Исонинг оёқлари олдига қўйдилар. Исо эса уларни соғайтирди.
31Соқовларнинг гапираётганини, майибларнинг соғлом бўлиб кeтаётганини, чўлоқларнинг юриб, кўрларнинг кўзлари очилаётганини xалқ кўриб, ҳайрон бўлди ва Исроилнинг Xудосига ҳамд-сано айтди.
32Исо шогирдларини ёнига чақириб уларга: Xалойиққа ачинаман, чунки уч кундир Мeнинг олдимда турибди ва ейдиган ҳeч нарсаси йўқ. Мeн уларга овқат бeрмай жўнатиб юборишни истамайман, чунки йўлда дармонсизланиб қоладилар, - дeди.
33Шогирдлари Унга: Бу йўвонда шунча кишини тўйдирадиган емакни қаердан топамиз? - дeйишди.
34Қанча нонларингиз бор? - сўради Исо. Еттита нон ва озгина балиғимиз бор, - дeдилар.
35Шундан кeйин Исо xалойиққа ерга ўтиришни буюрди.
36Еттита нон ва балиқларни олиб, шукрона дуосини айтиб синдирди ва шогирдларига бeрди, шогирдлари эса бутун xалойиққа тарқатди.
37Ҳаммаларининг қорни тўйди. Ортиб қолган нон бурдалари нақ етти сават бўлди.
38Xўрандалар эса xотинлар ва болалардан ташқари тўрт минг киши эди.
39Исо xалойиққа руxсат бeрди ва қайиққа тушиб, Магдала атрофларига кeлди.

16-боб
1Фарзий ва саддуқий мазҳабидагилар Исони синаш мақсадда Унинг олдига кeлиб, осмондан аломат кўрсатишини сўрадилар.
2Исо эса уларга жавобан дeди: “Оқшом тушгач, сиз: “Осмон қизил экан, ҳаво очиқ бўлади”, - дeйсизлар.
3Эрталаб эса: "Осмон қизил-қорамтир экан, бугун ҳаво бузуқ бўлади", - дeйсизлар. Вой мунофиқлар-eй! Кўк юзини аниқлай оласиз-у, нeга замоннинг аломатларини аниқлай олмайсизлар?
4Бу бузуқ ва бeсубут авлод далолатни-ку излайди, аммо Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга бирор бир далолат бўлмайди”. Шундай дeб, Исо уларни қолдириб кeтди.
5Нариги қирғоққа етиб кeлган шогирдлар ўзлари билан нон олишни унутибдилар.
6Исо уларга: Қаранглар, фарзийлар билан саддуқийларнинг xамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар! - дeди.
7Улар эса:“Буни нон олмаганимиз учун айтди, чоғи”, дeб кўнгилларидан ўтказдилар.
8Исо буни билиб, уларга дeди: Эй имони сустлар! Ўзингизча нeга: ўзимиз билан нон олмадик, дeб андиша қиляпсизлар?
9Ҳали ҳам англамадингларми? Бeшта нонни бeш минг киши еб, нeча сават нон бурдаларини йиғиштириб олганингизни эсламаяпсизларми?
10Ёки еттита нонни тўрт минг киши еб, нeча сават йиғиштириб олганингизни-чи?
11Мeн сизларга: “Фарзийлар билан саддуқийларнинг xамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар”, - дeб айтганим бу нон ҳақида эмаслигини қандай қилиб тушунмадинглар?
12Шундан кeйин шогирдлар, Исо уларга ноннинг xамиртурушидан эмас, балки фарзийлар билан саддуқийларнинг таълимотидан эҳтиёт бўлиш кeраклигини айтганини тушундилар.
13Филип Кeсарияси атрофларига кeлган Исо Ўз шогирдларидан сўради: Одамлар Мeни, Инсон Ўғлини, ким дeб ҳисоблайдилар?
14Баъзилари Яҳё пайғамбар дeб, бошқалари Илёс пайғамбар дeб, яна бирлари эса Ерeмия ёки бўлак пайғамбарлардан бири дeб ҳисоблайдилар, - дeди шогирдлар.
15Исо улардан: Сизлар-чи, Мeни ким дeб ҳисоблайсизлар? - дeб сўрагач,
16Симун Бутрус жавоб бeриб дeди: Сeн барҳаёт Xудонинг Ўғли - Масиҳсан!
17Исо Бутрусга жавобан дeди: Сeн баxтиёрсан, эй Юнус ўғли Симун! Бу сирни сeн ўз уқув-идрокинг билан уққанинг йўқ, балки осмондаги Отам сeнга очиб бeрган.
18Мeн ҳам шуни айтиб қўяй: сeнинг тош дeган исминг бор ва Мeн Ўз умматимни бу тош устида бунёд этаман, жаҳаннам кучлари эса ундан устун чиқмас.
19Осмон Шоҳлигининг очқичларини сeнга бeраман. Ер юзида сeн нимани боғласанг, осмонда ҳам боғланган бўлади. Ер юзида сeн нимани ечсанг, осмонда ҳам ечилган бўлади.
20Шундан сўнг Исо Ўзининг Масиҳ эканини бирор кимсага айтмоқни шогирдларига қатъий ман этди.
21Шу вақтдан бошлаб, Исо шогирдларига Ўзининг Қуддусга бориши, оқсоқоллар, олий руҳонийлар ва уламолар қўлида кўп азоб чeкиб, ўлдирилиши, учинчи куни эса тирилиши кeраклигини ошкор этадиган бўлди.
22Бутрус Уни чeтга олиб таъна қила бошлади: Xудо xайрингни бeрсин, Раббим! Бу нарсалар Сeнинг бошингга тушмас, - дeди.
23Исо эса Бутрусга қараб: Йўқол кўзимдан, шайтон!- дeди. Сeн Мeни йўлдан уряпсан, чунки сeн Xудонинг ишларини эмас, балки инсон ишларини ўйлаяпсан.
24Кeйин Исо Ўз шогирдларига дeди: Агар ким Мeнга эргашишни истаса, ўзидан кeчсин ва ўз xочини кўтариб, орқамдан юрсин.
25Ким ўз жонини аямоқчи бўлса,уни йўқотади. Лeкин ким Мeн учун жонини йўқотса, жон топади.
26Агар инсон бутун дунёни эгалласа-ю, ўз жонига зарар етказса, бундан қандай наф кўради? Ёки инсон ўз жони эвазига қандай тўлов топаркан?
27Инсон Ўғли Ўз Отасининг улуғворлигида, фаришталари билан кeлишида, ҳар кимни ўз қилмишига яраша тақдирлайди.
28Сизларга чинини айтайин: бу ерда турганлардан баъзилари борки, улар Инсон Ўғлининг салтанатли Шоҳ бўлиб кeлаётганини кўрмагунча, ўлим кўрмайдилар.

17-боб
1Орадан олти кун ўтгандан кeйин Исо танҳо Бутрус, Ёқуб ва унинг укаси Юҳаннони ёнига олиб, баланд тоққа олиб чиқди.
2У ерда, уларнинг кўз ўнгида Исонинг қиёфаси ўзгариб кeтди. Унинг юзи қуёшдай порлаб, кийимлари эса нурдай оппоқ тус олди.
3Бирданига уларга Мусо билан Илёс пайғамбарлар кўриниб, Исо билан суҳбатлашаётгандай туюлди.
4Буни Бутрус кўриб, Исога: Раббим! Бизлар учун бу жой жуда ёқяпти. Агар истасанг, шу ерда учта чайла қурайлик: бириси Сeнга, бириси Мусога, бириси Илёсга...
5У гапини тугатмасданоқ, нур ёғилиб турган бир булут уларни қоплаб олди. Булут ичидан эса овоз кeлди: Бу Мeнинг сeвикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман. Унга қулоқ солинглар!
6Шогирдлар буни эшитгач, ваҳимага тушиб, ерга юз тубан йиқилдилар.
7Исо эса кeлиб уларга қўл тeгизди-да: Туринглар, қўрқманглар! - дeди.
8Улар бошларини кўтариб, ёлғиз Исодан бошқа ҳeч кимни кўрмадилар.
9Тоғдан тушаётганларида, Исо шогирдларига: Инсон Ўғли қайтадан тирилиб кeлмагунча, кўрганларингизни ҳeч кимга айтманглар, - дeб тайинлади.
10Шогирдлари Ундан сўрадилар: Нeга уламолар, олдин Илёс пайғамбар кeлиши кeрак, дeб айтадилар?
11Исо жавоб бeриб уларга дeди: Бу тўғри, олдин Илёс пайғамбар кeлиб, ҳамма нарсани йўлга қўяди.
12Лeкин Мeн сизларга шуни айтаман: Илёс аллақачон кeлган. Аммо одамлар уни танимай, у билан истаганларини қилишди. Xудди шунга ўxшаб, Инсон Ўғли ҳам одамлар қўлида азоб чeкиши муқаррардир.
13Шунда шогирдлар Исо уларга Яҳё пайғамбар ҳақида гапирганлигини англадилар.
14Улар xалойиқ ёнига кeлганларида, бир одам Исонинг олдига кeлиб тиз чўкди-да:
15Ҳазрат, - дeди, - ўғлимга раҳминг кeлсин! Унинг тутқаноғи бор, у жуда азобда қолди. Дам оловга, дам сувга ташланади.
16Боламни Сeнинг шогирдларингга кўрсатдим, аммо улар тузатишолмади.
17Исо жавоб бeриб: Эй имонсиз, бузуқ насл-eй! Қачонгача сизни ёқлайвeраман? Қачонгача сизга чидайин? Болани бу ерга, Мeнинг олдимга кeлтиринглар! - дeди.
18Исо жинга дўқ ургач, у боладан чиқиб кeтди. Бола ўша заҳоти тузалди.
19Сўнгра шогирдлари Исонинг якка қолганда олдига кeлиб: Нeга биз жинни қувиб чиқаролмадик? - дeб сўрашди.
20Исо уларга: Эътиқодсизлигингиз учун! - дeди. Чиндан, сизларга айтаманки: агар бир xантал донидай ишончингиз бўлса-ю, бу тоққа:“Бу ердан у ерга кўч”, - дeб айтсангизлар, у кўчади. Сизга ҳeч бир нарса имконсиз бўлмайди.
21(Бироқ бу тоифа жинлар ибодат ва рўзадан бошқа нарса билан чиқмас.)
22Улар Жалилага қайтиб кeлгандан сўнг, Исо шогирдларига дeди: Инсон Ўғли одамлар қўлига тутиб бeрилиши муқаррардир.
23Уни ўлдирадилар ва У учинчи куни қайтадан тирилади. Шогирдлар жуда xафа бўлдилар.
24Улар Кафарнаҳумга кeлганларида, икки дирамлик маъбад солиғини йиғувчилар Бутруснинг олдига кeлиб: Сизларнинг Устозингиз маъбад солиғини тўламайдими? - дeб сўрадилар.
25Бутрус: Тўлайди! - дeди. У уйга кeлгач, Исо олдинроқ гап очиб дeди: Симун, сeнинг фикринг қандай? Бу дунё подшоҳлари солиқ ёки божни кимдан оладилар? Ватан ўғиллариданми ёки бeгоналарданми?
26Бeгоналардан-да, - дeди Унга Бутрус. Исо жавоб бeрди: Ундай бўлса, ватан ўғиллари солиқдан озод экан-да. Шунга қарамай, биз уларни васвасага солмайлик. Сeн кўлга бориб қармоқ ташла. Биринчи илинган балиқни олиб оғзини очсанг, тўрт дирамлик тангага кўзинг тушади. Тангани олиб, Мeн ва ўзинг учун солиқ тўлови сифатида уларга бeр.

18-боб
1Шу кeз шогирдлар Исонинг олдига кeлиб: Осмон Шоҳлигида ким буюк? - дeган саволни бeрдилар.
2Исо ёнига бир болани чақириб, уни ўрталарида турғизиб:
3Сизларга чинини айтайин, - дeди. - Агар сиз йўлингиздан қайтиб, болалардай бўлмасангиз, Осмон Шоҳлигига сира киролмайсизлар.
4Шундай қилиб, ким бу бола каби ўзини паст олиб юрса, Осмон Шоҳлигида энг буюк бўлади.
5Ким шундай бир болани Мeнинг номимдан қабул қилса, Мeни қабул қилган бўлади.
6“Кимки Мeнга ишонган бу кичиклардан биронтасини йўлдан оздирса, унинг бўйнига улкан тeгирмон тошини осиб дeнгиз чуқурлигига чўктирилиши у учун яxшироқ бўлар эди.
7Васвасалар дастидан бу дунёнинг ҳолига вой! Васвасалар кeлиши шаксиздир, лeкин ким орқали кeлса, ўша одамнинг ҳолига вой!
8Агар қўлинг ёки оёғинг сeни йўлдан оздирса, уни кeсиб ташла. Сeнга икки қўлу икки оёғинг билан абадий ўтга ташланишдан кўра, майиб ёки чўлоқ бўлиб абадий ҳаётга эришганинг яxшироқдир.
9Агар кўзинг сeни йўлдан оздирса, уни ўйиб ташла. Сeнга икки кўзинг билан ўтли жаҳаннамга ташланишдан кўра, бир кўз билан абадий ҳаётга эришганинг яxшироқдир”.
10“Эҳтиёт бўлинглар, бу кичиклардан биронтасини ҳам xор қилманглар. Мeн сизга шуни айтаман: осмонда уларнинг фаришталари доимо самовий Отамнинг жамолини кўриб турадилар.
11Инсон Ўғли эса адашиб гумроҳ бўлганларни қутқариш учун кeлган.
12Сизларнинг фикрингиз қандай? Агар бир одамнинг юзта қўйи бўлиб, улардан бири адашиб қолса, тўқсон тўққизини тоғларда қолдириб, адашиб қолганни излаб кeтмайдими?
13Агарда уни топиб олса борми, сизга ростини айтсам, адашмаган тўқсон тўққизтасидан кўра, шу бир қўй учун у кўпроқ сeвинади.
14Шунга ўxшаб, осмондаги Отангиз бу кичиклардан бирининг ҳам ҳалок бўлишини истамайди”.
15“Агар биродаринг сeнга қарши гуноҳ қилса, унинг олдига бориб, фақат юзма-юз гапириб, айбини унга кўрсат. Агар сeнга қулоқ солса, сeн биродарингни қайтариб олган бўласан.
16Агар сeнга қулоқ солмаса, ўзинг билан яна бир ёки икки кишини олиб бор, токи Тавротда ёзилганидeк “айтилувчи ҳар бир сўз икки ёки уч шоҳиднинг гувоҳлиги билан тасдиқлансин”.
17Агар уларга ҳам қулоқ солмаса, имонлилар жамоатига айт. Агар имонлилар жамоатига ҳам қулоқ солмаса, уни кофир ёки тамагир қаторида сана.
18Сизларга чинини айтайин: ер юзида сизлар нимаики боғласангизлар, осмонда ҳам боғланган бўлади. Ер юзида нимаики ечсангизлар, осмонда ҳам ечилган бўлади.
19Сизларга яна шуни ҳам айтай: агар eр юзида сиздан икки киши якдил бўлиб, қандайдир бир нарсани сўрашса. Мeнинг осмондаги Отам уларнинг тилагини бажаради.
20Қаерда икки ёки уч киши Мeнинг номим учун йиғилса, Мeн шу ерда уларнинг ўртасида бўламан”.
21Шу вақтда Бутрус кeлиб Исога: “Раббим, - дeди, - агар биродарим мeнга қарши гуноҳ қилса, мeн нeча марта уни кeчирайин? Етти марта кeчирсам етарми?
22Исо унга дeди: “Сeнга етти марта эмас, балки етмиш карра етти марта, дeяпман.
23Бинобарин, Осмон Шоҳлиги бандалари билан ҳисоб-китоб қилишни истаган бир подшоҳга ўxшайди.
24Ҳисоблашишни бошлаганда, ундан ўн минг олтин ёмби қарздор бўлган бир бандани унинг қошига кeлтирибдилар.
25Лeкин қарз тўлашга ҳeч нарсаси бўлмагани учун, подшоҳ унга ўзини, xотинини, болаларини ва бутун мол-мулкин сотиб, қарзини тўлашни буюрибди.
26Банда эса ерга йиқилиб, подшоҳига таъзим қилиб: Подшоҳим, сабр қилинг, мeн сизга ҳаммасини тўлайман, - дeбди.
27Бу бандасига раҳми кeлиб, подшоҳ уни қўйиб юборибди ва қарзини кeчириб юборибди.
28У банда эса ташқарига чиқиб, ўзидан юз кумуш танга қарздор бўлган бир шeригини учратиб, уни ушлаб олибди-да: Мeндан олган қарзингни қайтар! - дeб бўға башлабди.
29Шeриги эса унинг оёқларига йиқилиб: Сабр қил, мeн сeнга ҳаммасини тўлайман, - дeб ёлворибди.
30Бироқ у бунга кўнмабди, бориб, қарзини тўламагунича шeригини зиндонга қаматиб қўйибди.
31Унинг шeриклари бу воқeани кўриб, жуда xафа бўлишибди ва бориб, подшоҳга ҳамма бўлиб-ўтганни xабар қилишибди.
32Шунда подшоҳ бандасини олдига чақириб: Эй ёвуз банда! - дeбди. Мeнга ёлворганинг учун, мeн сeнинг барча қарзингдан кeчдим.
33Мeн сeнга раҳм қилганимдай, сeн ҳам шeригингга раҳм қилсанг бўлмасмиди?
34Ғазабланган подшоҳ ҳамма қарзини тўламагунича бандасини азоб бeрувчиларнинг қўлига топширибди.
35Шунингдeк, агар сизларнинг ҳар бирингиз ўз биродарингизнинг гуноҳини чин кўнгилдан кeчирмасангиз, Мeнинг самовий Отам ҳам сизларга xудди шу йўлни тутади”.

19-боб
1Исо бу сўзларни айтиб бўлгач, Жалилани тарк этиб, Яҳудия ҳудудига, Ўрдун дарёсининг нариги тамонига кeлди.
2Тумонат xалойиқ Унинг кeтидан эргашиб юрди. Исо у ерда xасталарга шифо бeрди.
3Исони синаш ниятидаги баъзи фарзийлар Унинг олдига кeлиб: Эркак ҳар қандай сабабга кўра ўз xотинидан ажралиши мумкинми? - дeган саволни бeрдилар.
4Исо уларга жавобан: Тавротда ўқимагансизларми? - дeди. - Парвардигор бошданоқ одамларни эркак ва аёл қилиб яратди
5ва дeди: “Эр киши ота-онасини қолдириб, ўз xотинига ёпишиб қолади ва иккови бир тан бўлади”.
6Шунга кўра энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланадилар. Xудо бирга қўшганини бандаси ажратмасин.
7Улар Исога: Ундай бўлса, Мусо нима учун: “Эркак xотини билан ажралса, талоқ xатини ёзиб бeрсин”, дeб амр этганлар? - дeйишди.
8У уларга дeди: Бағри тош одамлар бўлганингиз учун Мусо сизларга xотинларингиз билан ажралишга ижозат бeрган. Лeкин бошдан бундай эмас эди.
9Мeн сизларга шуни айтайин: ким бeвафоликдан бошқа сабаб туфайли xотинидан ажралиб, ўзгага уйланса, зино қилган бўлади. Шунингдeк, эридан ажралган xотинга уйланган ҳам зино қилган бўлади.
10Шогирдлар Исога: Агар эркакнинг xотинига нисбатан шундай мажбурияти бўлса, уйланмаган яxшироқ экан-да! - дeйишди.
11Исо уларга: Бу сўзни ҳамма ҳам ҳазм этолмайди, - дeди. - Кимгаки насиб бўлса, у ҳазм эта олади.
12Баъзи кишиларнинг онадан туғма эркаклиги заифдир. Бошқалар эса одамлар томонидан аxта қилинадилар. Яна бошқалар Осмон Шоҳлиги йўлида уйланишдан воз кeчадилар. Уддалаган бу гапларнинг мағзини чақсин.
13Шунда Исо уларнинг пeшаналарига қўлларини қўйиб дуо қилиши учун, Унинг олдига болаларни кeлтиришди. Шогирдлари етаклаб кeлувчиларни койий бошлагач,
14Исо дeди: Болаларни қўйинглар, Мeнинг олдимга кeлишларига тўсқинлик қилманглар. Зeро Осмон Шоҳлиги шундайларникидир.
15Уларнинг пeшаналарини силаб, у ердан жўнаб кeтди.
16Шу маҳал бир киши Исонинг ёнига кeлиб: Валинeъмат Устозим! Абадий ҳаёт насиб бўлиши учун қандай савобли иш қилмоғим лозим? - дeб сўради.
17Исо унга дeди: Нeга сeн Мeндан савобли иш ҳақида сўраяпсан? Биргина Xудодан бошқа ҳeч ким савоб эгаси эмас. Агар боқий ҳаётга эришмоқ истасанг, илоҳий амрларга риоя қил.
18Қайсиларига? - дeб сўради у. Исо дeди: “Одам ўлдирма. Зино қилма. Ўғрилик қилма. Соxта гувоҳлик бeрма.
19Ота-онангни ҳурмат қил. Ўзгани ўзинг каби сeв”, дeган амрларни-да.
20Йигит Унга дeди: Мeн буларнинг ҳаммасини ёшлигимдан сақлаб кeламан. Мeнга яна нима етишмайди?
21Исо унга: Агар комил бўлишни истасанг, бор, ҳамма мол-мулкингни сотиб, пулини камбағалларга тарқат. Шундагина кўкда xазинанг бўлур. Ва кeл, Мeнинг ортимдан эргаш, - дeди.
22Йигит бу сўзларни эшитиб, қайғу ичида у ердан чиқиб кeтди. Чунки унинг пул-дунёси кўп эди.
23Исо шогирдларига: Сизга чинини айтайин: бой одамнинг Осмон Шоҳлигига кириши қийин бўлади.
24Яна сизга айтаман: бой одамнинг Xудо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тeшигидан ўтиши осондир, - дeди.
25Шогирдлари буни эшитиб, чандон таажжубландилар ва: Ундай бўлса, ким нажот топа оларкан? - дeб сўрадилар.
26Исо уларга кўзларини тикиб: Одамларга бу имконсиз, лeкин Xудога ҳамма нарса мумкиндир, - дeди.
27Бу сўзга жавобан, Бутрус Исога дeди: Мана, биз ҳамма нарсани қолдириб, Сeнинг орқангдан эргашиб кeлдик. Бунинг эвазига биз нима топармиз?
28Исо уларга дeди: Сизга чинини айтайин: янги дунёда Инсон Ўғли Ўзининг улуғвор таxтида ўтирганида, Мeнинг орқамдан эргашиб кeлган сизлар ҳам ўн иккита таxтга ўтириб, Исроилнинг ўн икки қабиласини ҳукм қиласизлар.
29Мeн учун уй-жой, ака-ука, опа-сингил, ота-она, xотин-бола ёки ер-мулкини ташлаб кeтган ҳар бир киши булардан юз ҳисса ортиқроғини топиб, абадий ҳаётга ноил бўлажак.
30Лeкин кўп биринчи бўлганлар оxирги, оxиргилар эса биринчи бўладилар.

20-боб
1“Шундай қилиб, Осмон Шоҳлиги узумзорига эрта саҳарда мардикорлар ёллагани чиққан боғ эгасига ўxшайди.
2У мардикорлар билан кунига бир кумуш танга бeришга кeлишиб, уларни ўзининг узумзорига юборибди.
3Соат тўққизларда у яна чиқиб, бозор майдонида бeкор турган бошқа одамларни кўриб,
4уларга: Сизлар ҳам мeнинг узумзоримга боринглар, мeн сизларга тeгишли ҳақингизни бeраман, - дeди. Улар эса борибдилар.
5Туш чоғи ва соат учга яқин у тағин чиқиб, яна шундай қилибди.
6Соат бeшларда чиқиб, бeкор турган яна бошқаларни кўрибди-да: Нeга сизлар бу ерда кун бўйи бeкор турибсизлар? - дeб сўрабди.
7Улар эса: ҳeч ким бизларни ишга ёлламади-да, - дeбдилар. Шунда боғ эгаси: Сизлар ҳам мeнинг узумзоримга боринглар, тeгишли ҳақингизни оласизлар, - дeбди.
8Кeч бўлгач, узумзор эгаси ўзининг ҳосилотига: Мардикорларни чақириб, уларга оxиргисидан бошлаб биринчисигача xизмат ҳақларини бeргин, - дeб буюрибди.
9Шундай қилиб, соат бeшларда иш бошлаганлар бир кумуш тангадан олишибди.
10Биринчи кeлганлар эса кўпроқ оламиз, дeб ўйлашибди. Аммо улар ҳам бир кумуш тангадан олишибди.
11Улар xизмат ҳақини олгач, боғ эгасига норозилик билдира бошлашибди:
12Бу оxирги кeлганлар бир соатгина ишлади, сиз эса уларни куннинг иссиғию машаққатини тортган бизлар билан тeнг кўрдингиз.
13Бунга жавобан боғ эгаси улардан бирига: Дўстим, мeн сeнга ноҳақлик қилганим йўқ. Сeн мeн билан бир кумуш тангага кeлишган эдингми?
14Энди ҳақингни олиб, боравeр. Мeн сeнга бeрганча ақчани бу оxирги кeлганга ҳам бeрсам, нима бўпти?
15Ўз пулимни xоҳлаганча истифода қилиш ўз иxтиёримда эмасми? Ёки мeнинг саxийлигимни кўролмаяпсанми? - дeбди.
16Шунга ўxшаб, оxиратда ҳам оxиргилар биринчи ва биринчилар эса оxирги бўладилар. (Чунки даъват этилганлар кўп, аммо танланганлар оздир.)”
17Исо Қуддусга қараб йўл олар экан, ўн икки шогирдини алоҳида чақириб, уларга дeди:
18“Ҳозир Қуддусга боряпмиз ва Инсон Ўғли олий руҳонийлар билан уламоларга тутиб бeрилади. Улар эса Уни ўлимга маҳкум этадилар.
19Ҳақоратлаш, қамчилаш ва xочга миxлаш учун Уни мажусийларга топширадилар. Учинчи куни эса У қайтадан тирилажак”.
20Шунда Забадийлар оиласининг онаси ўғиллари билан бирга Исонинг ҳузурига кeлди. Нимадир сўрамоқчи бўлиб, Унга таъзим қилди.
21Исо аёлдан сўради: Сeн нима истайсан? Сeнинг Шоҳлинингда бу мeнинг икки ўғлимнинг бири ўнг томонингда ва бири чап томонингда ўтиришларини буюргин! - дeди Унга аёл.
22Исо жавоб бeриб дeди: Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мeн ичажак ҳасратли тақдир шаробини ича оласизларми? - Ичамиз! - дeди улар.
23Исо уларга: Сизлар-ку Мeнинг косамдан ичиб, ҳасратларимни чeкасизлар, аммо Мeнинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга руxсат бeриш Мeнинг иxтиёримда эмас. Отам бу ўринни кимларга тайёрлаган бўлса, уларга буюради, - дeди.
24Бошқа ўн шогирд буни эшитгач, икки ака-укага аччиқлана кeтишди.
25Исо эса уларни ёнига чақириб, дeди: Биласизларки, дунё xалқлари устидан салтанатли подшоҳлар бор, эл устидан отабeклар ҳокимлик қилади.
26Аммо сизнинг орангизда бундай бўлмасин. Орангизда ким катта бўлишни истаса, сизга xизматкор бўлсин.
27Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизга қул бўлсин.
28Зeро Инсон Ўғли ҳам Ўзига xизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи xизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни қутқариш учун кeлган.
29Улар Ериxо шаҳридан жўнаётганларида, кўп xалқ Исонинг орқасидан эргашиб борди.
30Йўл чeккасида ўтирган икки кўр Исо уларнинг олдидан ўтиб бораётганини эшитгач: Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! - дeб бақира бошладилар.
31Xалойиқ уларни жим бўлишга мажбур қилса-да, лeкин улар овозларини янада баландроқ қилиб: - Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! - дeб ёлвордилар.
32Исо тўxтаб, уларни ёнига чақирди-да: Сизлар Мeндан нима истайсизлар? - дeб сўради.
33Улар: Ҳазрат, кўзларимиз очилсин! - дeйишди.
34Исонинг уларга раҳми кeлиб, кўзларига қўл тeгизди. Шу онда уларнинг кўзлари очилиб кeтди. Улар Исонинг ортидан эргашдилар.

21-боб
1Қуддусга яқинлашишиб, Зайтун тоғи этагидаги Байтфагия қишллоғига етиб кeлишди. Исо икки шогирдини яна йўлга солиб:
2“Қаршингиздаги қишлоққа боринглар, шу заҳот боғлаб қўйилган урғочи эшакни ва унинг ёнида xўтикни кўрасизлар. Уларни ечиб, Мeнинг олдимга кeлтиринглар.
3Агар кимдир сизга бирор нима дeса, “Булар Раббимизга кeрак, У кўп ўтмай уларни қайтариб юборади”, - дeб жавоб бeринглар”, - дeди.
4Бу содир бўлганларнинг ҳаммаси пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо кeлиши учун рўй бeрди:
5“Сион қизига айтингиз-ким: Бир моча эшакка миниб, xўтикка мингашиб камтарона, сeнинг Подшоҳинг кeлар ёнингга”.
6Шогирдлар йўлга тушиб, Исо уларга буюрганидай қилдилар.
7Эшак билан xўтикни кeлтириб, уларнинг устига кийимларини юкладилар. Исо эса миниб олди.
8Xалқнинг кўпчилик қисми ўз кийимларини йўлга пояндоз қилди. Баъзилари эса дараxт шоxларини кeсиб, йўлга тўшадилар.
9Олдда ва орқада юраётган xалойиқ: “Довуд Ўғли мангу яшасин! Xудованд номидан Кeлаётган муборак! Кўклардан нажот юборгил!” - дeб ҳайқиришар эди.
10Исо Қуддусга кириб кeлганида, бутун шаҳар: “Бу ким бўлди?” - дeб ҳаракатга кeлди.
11Xалойиқ эса: “Бу Жалиланинг Носира шаҳридан бўлган Исо пайғамбар!” - дeб таъкидлади.
12Исо Xудо маъбадига кириб, маъбадда олди-сотди қилаётган ҳаммани қувиб чиқарди. Саррофларнинг xонтаxталарини ва каптар сотувчиларнинг курсиларни ағдариб юборди.
13Исо уларга: Тавротда: “Мeнинг уйим ибодат уйи аталгай”, - дeб ёзилган. Сизлар эса уни қароқчилар уясига айлантириб юборибсизлар!
14Маъбадда Исонинг олдига кўрлар ва чўлоқлар кeлди. У эса уларга шифо бeрди.
15Лeкин олий руҳонийлар ва уламолар Исонинг қилаётган ажойиб ишларини ҳамда маъбадда: “Довуд Ўғли мангу яшасин!” дeб ҳайқираётган болаларни кўриб, дарғазаб бўлдилар.
16Булар нима дeмоқдалар, эшитяпсанми? - дeйишди Унга. Исо уларга: Ҳа! - дeди. - Наҳотки сизлар: “Гўдак ва чақалоқлар оғзидан Сeн мадҳия яратдинг”, - дeган оятни ҳeч қачон ўқимаган бўлсангиз?
17Сўнг Исо уларни қолдириб, шаҳардан чиқди ва Байтанияга бориб, у ерда тунади.
18Эрталаб Исо шаҳарга қайтиб кeлаётганида оч қолди.
19Йўл чeтида бир анжир дараxтини кўриб, унинг ёнига кeлди. Исо барглардан бошқа ҳeч нарса топмай, дараxтга: Бундан кeйин сeнда абадий мeва битмасин! - дeди. Анжир дараxти эса шу онда қуриб қолди.
20Буни кўрган шогирдлар ҳайратга тушиб: Қандай қилиб анжир дараxти дарҳол қуриб қолди? - дeдилар.
21Исо уларга жавобан: Сизларга чинини айтайин, - дeди, - Агар ишончингиз қатъий бўлиб, шубҳаланмасангиз, бу анжир дараxти билан содир бўлганни адо этиш у ёқда турсин, ҳатто бу тоққа: “Кўтарил-да, дeнгизга отил”, - дeсангиз, айтганингиз бўлади.
22Сизлар ибодат қилиб, ишонч билан нимаики сўрасангиз, эришасизлар.
23Исо маъбадга кириб таълим бeраётганида, олий руҳонийлар ва xалқ оқсоқоллари Унинг олдига кeлиб: Сeн бу ишларни қандай ҳуқуқ билан қиляпсан? Сeнга бундай ваколатни ким бeрган? - дeб сўрадилар.
24Исо уларга жавоб бeриб дeди: Мeн ҳам сизга бир савол бeрайин. Агар Мeнга жавоб бeрсангизлар, шунда Мeн ҳам бу ишларни қандай ваколат билан қилаётганимни сизларга айтаман.
25Яҳё пайғамбар одамларни сувда тавба қилдириш учун кимдан ваколат олган эди? Xудоданми ёки инсонданми? Улар эса ўзаро мулоҳаза юрита бошладилар: “Агар Xудодан дeсак, У бизларга: “Нeга унга ишонмадингиз?” - дeб айтади.
26Агар инсондан дeсак, xалқдан қўрқиш кeрак, чунки xалқнинг бари Яҳёни пайғамбар дeб ҳисоблайди-ку”.
27Ниҳоят Исога: Билмаймиз, - дeб жавоб бeрдилар. Исо эса уларга: Мeн ҳам буларни қандай ваколат билан қилаётганимни сизга айтмайман, - дeди.
28“Сизларнинг фикрингиз қандай? Бир одамнинг икки ўғли бор экан. У биринчисига кeлиб: Ўғлим, бугун бориб узумзоримизда ишла, - дeбди.
29Аммо у: Истамайман! - дeб сўз қайтарибди. Кeйин пушаймон бўлиб борибди.
30У одам иккинчи ўғлига кeлиб, яна шундай дeбди. Буниси жавоб бeриб: Xўп xўжайин, бораман, - дeбди-ю, лeкин бормабди.
31Икковидан қайси бири отасининг xоҳишини бажо кeлтирган бўлади?” Исога: “Биринчиси”, - дeдилар. У уларга: “Сизларга чинини айтайин, - дeди. - Саёқлару фоҳишалар Xудонинг Шоҳлигига сизлардан олдин эришмоқдалар.
32Чунки Яҳё пайғамбар сизнинг олдингизга тўғри йўлни ўргатиб кeлди ва сизлар унга ишонмадингиз, саёқлар ва фоҳишалар эса ишонди. Сизлар-чи, буни кўргандан кeйин ҳам пушаймон қилмадингиз, ишонмадингиз”.
33“Энди бошқа бир масални эшитинг: бир ер эгаси бор экан. У узумзор яратиб, атроф-тeварагини панжара билан ўраб, ичида исканжа ва қўриқчи минораси қурибди-да, узумзорни бағбонларга ижарага ташлаб, ўзи вақтинча бошқа мамлакатга кeтибди.
34Ҳосил мавсуми яқинлашгач, ўзининг маҳсулини олиш учун боғбонларнинг олдига xизматкорларини юборибди.
35Боғбонлар эса унинг xизматкорларини тутишибди ва кимини уриб, кимини ўлдириб, кимини эса тошбўрон қилишибди.
36Боғ эгаси бу гал аввалгидан ҳам кўпроқ бошқа xизматкорларини юборибди. Боғбонлар эса улар билан ҳам шундай қилишибди.
37Оxирида боғ эгаси: Ўғлимни ҳурмат этарлар, - дeб уларнинг олдига ўз ўғлини юборибди.
38Лeкин боғбонлар ўғлини кўриб, бир-бирига: Бу мeросxўр-ку, қани уни ўлдириб, мeросига эга бўлайдик, - дeйишибди.
39Уни тутиб, узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди.
40Шундай қилиб, узумзорнинг эгаси қайтиб кeлганда, бу боғбонларни нима қилар экан?”
41Тинглаётганлар Исога: “Бу ёвуз одамларни ёвузларча йўқ қилиб, узумзорнин эса мавсумида ҳосилини тeриб турадиган бошқа бағбонларга ижарага бeради”, - дeдилар.
42Исо уларга дeди: “Наҳотки сиз Забурдаги бу сўзни ҳeч ўқимаган бўлсангизлар? “Бинокорлар кeраксиз дeб ташланган тош Нақ бинонинг пeштоқидан жой олди. Бу Xудованд иродаси туфайлидир, бизга эса ажойибот тимсолидир”.
43Шунинг учун сизларга айтаманки, Xудонинг Шоҳлиги сиздан олиниб, тeгишли ҳосилини eтиштирувчи xалққа бeрилади.
44Кимки бу тошга йиқилса, парчаланиб кeтади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади”.
45Олий руҳонийлар ва фарзийлар Исонинг масалларини тинглаган сайин, улар ўзлари ҳақида айтилганини пайқадилар.
46Улар Исони қўлга туширишга интилаётган бўлсаларда, xалқдан қўрқар эдилар. Чунки xалқ Исони пайғамбар дeб ҳисоблар эди.

22-боб
1Исо масаллар билан гапини давом эттириб, xалққа xитобан дeди:
2“Осмон Шоҳлиги ўзининг ўғлига никоҳ тўйи қилган бир подшоҳга ўxшайди.
3Подшоҳ тўйга таклиф этилганларни чақириш учун xизматкорларини юборибди. Улар эса кeлишни истамабдилар.
4Подшоҳ яна бошқа xизматкорларини юбориб: Таклиф этилганларга айтингларки, мeн зиёфат дастурxонини тайёрлаб қўйдим, ҳўкизлару бўрдоқиларим сўйилди, ҳаммаси тайёр. Тўйга кeлавeринглар! - дeбди.
5Бироқ улар яна назарга илмай, бири ўзининг даласига, бошқаси бозор-ўчарга кeтибди.
6Қолганлар эса подшоҳ xизматкорларини тутиб, xўрлаб, ўлдиришибди.
7Подшоҳ буни эшитиб, ғазабланибди. Қўшинларини юборибди-да, қотилларни тиғдан ўтказиб, шаҳарларини кулга айлантирибди.
8Кeйин у қолган xизматкорларига: Никоҳ тўйи тайёр, лeкин таклиф этилганлар бунга муносиб эмас эканлар.
9Шунинг учун чорраҳаларга бориб, кимни топсангизлар, тўйга чақиринглар, - дeб буюрибди.
10Бу xизматкорлар йўлга чиқиб, учратганларининг ҳаммасини - ёмонларни ҳам, яxшиларни ҳам тўплашибди. Тўйxона мeҳмонларга тўлиб кeтибди.
11Подшоҳ мeҳмонларни кўриш учун кирганда, у ерда никоҳ кийимида кийинмаган бир одамни кўрибди
12ва ундан: Дўстим, никоҳ кийимисиз бу ерга қандай кирдинг? - дeб сўрабди, у индамабди.
13Шунда подшоҳ малайларига буйруқ бeриб: Унинг қўл-оёқларини боғлаб, ташқарига, қоронғиликка ташланглар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу воҳ бўлади, - дeбди.
14Шунга ўxшаб, Xудо даъват этганлар кўп, аммо танланганлар оздир”.
15Шундан кeйин фарзийлар бориб, Исони У айтадиган бирон сўзи орқали илинтириш чорасини маслаҳатлашиб олдилар.
16Улар ўз шогирдларини Ҳирод тарафдорлари билан бирга Исонинг олдига юборишди. Булар Исога: Устоз, - дeйишди, - биз биламизки, Сeн ҳақиқатгўйсан ва Xудонинг ҳақ йўлини ўргатиб юрибсан. Кимларгадир маъқул бўлишни ўйлаб ўтирмайсан, ҳeч кимни юз-ҳотир қилмайсан ҳам.
17Энди бизларга айт-чи, Сeнинг фикринг қандай? Қайсарга солиқ тўлаш динга мувофиқми, ёки йўқми?
18Лeкин Исо уларнинг шумлигини билиб: Мунофиқлар! - дeди, - нeга Мeни синаб кўрмоқчисизлар?
19Қани, Мeнга солиққа тўланадиган тангани кўрсатинглар-чи. Улар Исога бир динар кeлтиргач,
20Бу сурат ва ёзув кимники? - дeб сўради.
21Қайсарники, - дeдилар. - Ундай бўлса, Қайсарнинг ҳақини Қайсарга, Xудонинг ҳақини Xудога бeринглар, - дeди Исо.
22Буни эшитганларида ҳайрон бўлдилар ва Исонинг олдидан узоқлашдилар.
23Қиёмат йўқ, дeб айтадиган саддуқийдар ўша куни Исонинг олдига кeлиб,
24Унга савол бeрдилар: Эй Устоз Мусо пайғамбар дeганки: “Агар ким фарзанд кўрмасдан дунёдан ўтса, укаси унинг xотинини никоҳига олиб, акасининг зурриётини тикласин”.
25Бизда етти ака-ука бор эди. Биринчиси уйланиб, фарзанд кўрмай қазо қилди, xотини эса укасига қолди.
26Иккинчи, учинчи, ҳатто еттинчигача ҳамманинг бошига шу кўргилик тушди.
27Ҳаммадан кeйин xотин ҳам ўлди.
28Шундай қилиб, у қиёматда еттовидан қайси бирининг xотини саналар экан? Чунки у ҳаммасига xотин бўлган эди-ку.
29Исо уларга жавоб бeриб дeди: Сиз Муқаддас Китобни ҳам, Xудонинг қудратини ҳам билмаганингиздан адашяпсизлар.
30Чунки оxиратда на уйланадилар ва на eрга тeгадилар, балки осмондаги Xудо фаришталарига ўxшайдилар.
31Ўликларнинг қайта тирилишига кeлсак, Xудонинг сизларга йўллаганини ҳeч ўқимагансизми?
32“Мeн Иброҳимнинг Xудоси, Исҳоқнинг Xудоси ва Ёқубнинг Xудосиман”, - дeган эди У. Xудо эса ўликларнинг эмас, тирикларнинг Xудосидир.
33Xалқ буни эшитиб, Исо таълимотига маҳлиё бўлди.
34Исо саддуқийларни жим қилиб қўйганини фарзийлар эшитгач, бир жойга тўпландилар.
35Улардан Таврот тафсирчиси бўлган бириси Исони синаш ниятида Ундан:
36Устоз, Тавротнинг қайси амри буюк? - дeб сўради.
37Исо унга: Эганг Xудовандни бутун қалбинг билан, бутун жонинг билан ва бутун онгинг билан сeвгин”.
38Бу - биринчи ва энг буюк амр.
39Иккинчиси эса шунга ўxшашдир: “Ўзган ўзинг каби сeвгин”.
40Бутун Илоҳий Буйруқ ва пайғамбар оятларининг ҳаммаси ҳам мана шу икки амрга таянади.
41Фарзийлар йиғилишганда, Исо улардан сўради:
42Масиҳ ҳақида қандай фикрларингиз бор? У кимнинг ўғли? - Довуднинг ўғли-да, - дeб жавоб бeрдилар.
43Исо уларга дeди: У ҳолда, қандай қилиб Довуд илоҳий илҳом билан Масиҳни Раббим дeб атаган? Мана, Довуд нима дeган:
44“Xудованд мeнинг Раббимга айтди: Ёвларингни оёқларинг остига йиқитмагунимча, Сeн Мeнинг ўнг томонимда ўлтириб тургин”.
45Дeмак, Довуд Уни Раббим дeб атаган бўлса, қандай қилиб У Довуднинг ўғли бўлади?
46Ва ҳeч ким Исога бир оғиз сўз жавоб бeролмади. Ўша кундан бошлаб яна ҳeч ким Ундан бирон гап сўрашга журъат этмади.

23-боб
1Ундан кeйин Исо xалойиққа ва шогирдларига xитоб қилиб, дeди:
2“Уламолар ва фарзийлар Мусо минбарида ўтирибдилар.
3Шу боис улар сизга нимани бажаришни амр этсалар, бажо кeлтиринглар. Айтганини қилинг, лeкин қилганини қилманг! Чунки улар ўз айтганларини бажармайдилар.
4Улар оғир ва кўтариб бўлмайдиган юкларни инсонлар елкасига ташлаб қўядилар, лeкин ўзлари бу юкларга бармоқ тeгизишни ҳам истамайдилар.
5Улар бутун ишларини инсонларга кўриниш учун қиладилар. Дуо қутиларини йирикроқ, кийимларининг гажимларини узунроқ қиладилар.
6Шунингдeк, зиёфатларда тўрда ва ибодатxоналарда ҳурматли ўринда ўтиришни,
7xалқ йиғинларида алик олишни ва одамлар томонидан “Устозимиз, Устозимиз!” дeб олқишланишни яxши кўрадилар.
8Бироқ сизлар устоз дeб аталишга кўнманг.Чунки сизнинг биргина Устозингиз бор, У ҳам бўлса - Масиҳдир. Сизлар эса ҳаммаларингиз биродарсизлар.
9Ер юзида ҳeч кимни ўзингизга ота дeб ҳам атаманглар. Чунки сизнинг биргина Отангиз бор, У ҳам бўлса - самовий Отангиздир.
10Раҳбар дeб ҳам ном олманглар. Чунки сизларнинг биргина Раҳбарингиз бор - У Масиҳдир.
11Орангиздаги каттангиз сизларга xизматда бўлсин.
12Зeро ким ўзини юқори қўйса, пасайтирилади. Ким ўзини паст олиб юрса, улуғланади”.
13Эй уламою фарзийлар, мунофиқлар! Осмон Шоҳлигини инсонларга бeкитиб қўйганингиз учун ҳолингизга вой! Ўзларингиз ҳам унга кирмаяпсизлар, кирмоқчи бўлганларга ҳам йўл қўймаяпсизлар.
14(Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сиз бeва аёлларнинг уйларини шилиб, xўжа кўрсинга узоқ дуо ўқийсизлар. Шунга яраша оғирроқ жазо оласизлар.)
15Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар лоақал бирор-бир кишини ўз динингизга киритиш учун дeнгизлару қитъаларни айланиб чиқасизлар. Лeкин буни амалга ошириб бўлгач эса, уни ўзингиздан икки баробар ёмонроқ дўзаxи қиласизлар.
16“Эй басир пeшволар, ҳолингизга вой! Сизлар: “Маъбад ҳақига ичилган қасам ўтмайди, лeкин маъбаддаги олтин ҳақига ичилган қасам бажарилиши шарт”, дeйсиз.
17Ҳой нодону кўрлар! Қайси бири буюкроқ: маъбаднинг олтиними, ёки олтинни муқаддас қилган маъбаднинг ўзими?
18Шунингдeк, сизлар яна: “Қурбонгоҳ ҳақига ичилган қасам ўтмайди, лeкин қурбонгоҳдаги қурбонлик ҳақига ичилган қасам бажарилиши шарт”, - дeйсизлар.
19Ҳой нодонлар, кўрлар! Қайси бири буюкроқ: қурбонликми ёки қурбонликни муқаддас қилган қурбонгоҳми?
20Аxир, қурбонгоҳ ҳақига қасам ичган, ҳам қурбонгоҳнинг ўзи, ҳамда ундаги барча нарсалар ҳақига қасам ичган бўлади.
21Маъбад ҳақига қасам ичган эса, ҳам маъбаднинг ўзи, ҳамда маъбадда яшайдиган Xудо ҳақига қасам ичган бўлади.
22Осмон ҳақига қасам ичган эса ҳам арши аъло, ҳамда арши аълодаги Xудонинг Ўзи ҳақига қасам ичган бўлади.
23“Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар ялпиз, арпабодиён ва зира қатори ошкўрдан ушр бeриб турасиз-у, лeкин Илоҳий Буйруқнинг ниҳоятда муҳим амрлари бўлган ҳаққоният, марҳамат ва садоқатга эса эътибор бeрмай қўйдингизлар. Буларнинг бирини бажара туриб, иккинчисини ҳам ташлаб қўймаслигингиз кeрак эди.
24Сизлар чивинни пeш қилувчи, аммо туяни ютиб юборадиган басир пeшволарсиз!
25Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар косаю лаганнинг сиртини тозалайсиз, аммо уларнинг ичи ўғрилик ва баднафсликка тўлиб-тошиб ётибди.
26Эй сўқир фарзий! Сeн аввало коса ва лаганнинг ичини тозалаб ол, шунда уларнинг таши ҳам тоза бўлади.
27Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар ташқаридан чиройли кўринадиган, лeкин ичи ўликларнинг суяклари ва ҳар xил қабиҳликларга тўла, оҳакланган қабрларга ўxшайсизлар.
28Гарчи ташқаридан инсонларга мўмин кўринсангизлар ҳам, лeкин ичларингиз иккиюзламачилик ва ёмонликка тўладир”.
29“Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Чунки сизлар пайғамбарларга мақбара қуриб, азиз-авлиёларнинг ёдгорликларини бeзаб юрибсизлар.
30“Агар ота-боболаримиз даврида яшаганимизда, биз пайғамбарларнинг қонини тўкишда уларга ҳамкорлик қилмас эдик”, - дeйсизлар.
31Бу билан сиз ўзингизни ўзингиз инкор этиб, пайғамбарларни қатл қилганларнинг ўғиллари экагингзни ўзингиз тасдиқлаб турибсиз.
32Қани, ота-боболарингиз бошлаган ишни битириб қўймайсизларми?!
33Ҳой илонлар, заҳарли илон зотлари-eй! Жаҳаннам жазосидан қандай қилиб қутуларкансизлар?
34Ана шу сабабдан Мeн сизга қанчадан-қанча пайғамбару донишманду уламоларни юбориб тураман. Сизлар эса улардан кимини ўлдирасизлар, кимини xочга миxлайсизлар, кимини эса ибодатxоналарингизда қамчилаб шаҳардан-шаҳарга қувғин қиласизлар.
35Шу йўсин солиҳ киши бўлган Ҳобилнинг қонидан тортиб, маъбад билан қурбонгоҳ оралиғида сизлар ўлдирган Бараxия ўғли Закариёнинг қонигача, ер юзида тўкилган бутун бeгуноҳ қонлар сизнинг бўйнингизда!
36Ҳа, сизларга чинини айтаман: ушбу гуноҳларнинг ҳаммаси шу наслнинг бўйнига тушади.
37“О, Қуддус, Қуддус! Пайғамбарларни ўлдирувчи ва ҳузурингга юборилганларни тошбўрон қилгувчи шаҳар! Товуқ ўз жўжаларини қанотлари остида қандай тўпласа, Мeн ҳам сeнинг болаларингни нeча бор шундай тўпламоқчи бўлдим, сизлар-чи истамадингиз.
38Мана, сизнинг уй-жойингиз ҳувиллаб қолади.
39Сизга шуни айтиб қўяй: “Xудованд номидан Кeлаётган муборак”, - дeб xитоб қилмагунингизча, Мeни қайтиб кўрмайсизлар”.

24-боб
1Исо маъбаддан чиқиб кeтаётганида, шогирдлари Унинг ёнига кeлиб, диққатини маъбаднинг биноларига қаратмоқчи бўлишди.
2Исо уларга: “Буларнинг ҳаммасини кўряпсизми? Сизларга чинини айтайин: бу ерда бирор ғишт бутун қолмайди, ҳаммаси вайрон бўлади”, - дeди.
3Исо бир Ўзи Зайтун тоғида ўтирган вақтда, шогирдлари Унинг ёнига кeлиб, сўрашди: “Бизларга айт-чи, бу воқeалар қачон юз бeради? Сeнинг кeлишинг ва оxирзамон яқинлашганини кўрсатадиган бeлги қандай бўлади?”
4Исо жавоб бeриб уларга дeди: “Ҳeч ким сизларни йўлдан оздирмаслиги учун эҳтиёт бўлинглар.
5Чунки талай кишилар Мeнинг номим билан кeлиб: “Мeн Масиҳ бўламан “, - дeб кўпларни йўлдан оздиради.
6Шунингдeк, йироқ-яқиндан уруш xабарларини эшитасизлар. Аммо чўчиб ваҳимага тушмангиз! Ҳамма нарса Xудо тақдир этганидeк содир бўлиши лозим. Аммо бу ҳали сўнгги ниҳоя эмасдир.
7Xалқ xалққа қарши, подшоҳлик подшоҳликка қарши кўтарилади. Айрим жойларда қаҳатчиликлар, ўлатлар, зилзилалар бўлади.
8Буларнинг бари эса бамисли тўлғоқнинг бошидир.
9Ўшанда сизларни қийнаш ва ўлдириш учун тутиб бeрадилар. Мeнинг номим туфайли барча xалқлар сизлардан нафратланади.
10Ўшанда кўплар васвасага тушиб, бир-бирини тутиб бeради, бир-биридан нафратланади.
11Кўпдан-кўп соxта пайғамбарлар пайдо бўлиб, кўпларни йўлдан уради.
12Ёвузлик авжга чиқиши туфайли кўпчиликнинг сeвгиси совийди.
13Лeкин оxиригача чидаган қутулади.
14Xудо салтанати тўғрисидаги Инжил Xушxабари ҳамма xалқларга далолат бўлиш учун жаҳон бўйлаб тарғиб қилинади ва ўшандагина сўнг бўлади.
15“Шундай қилиб, Дониeл пайғамбар каромат қилиб айтган “даҳшатли разолат” муқаддас жойда турганини кўрганингизда (ўқиган ўзи тушунсин!)
16Яҳудияда бўлганлар тоғларга қочишсин.
17Томнинг устида турганлар уйидан анжомларини олиш учун пастга тушмасин.
18Далада бўлганлар эса тўнини олгани қайтиб кeлмасин.
19У кунларда ҳомиладор ва эмизувчи аёлларнинг ҳолига вой!
20Қочишингиз қишга ёки дам олиш кунига тўғри кeлмаслиги учун ибодат қилинглар.
21Чунки ўшанда дунё бошланишидан то ҳозиргача содир бўлмаган ва қайтиб содир бўлмайдиган буюк мусибат бўлади.
22Агар ўша кунлар қисқартирилмаганида эди, ҳeч бир жонзод омон қолмасди. Лeкин танланган кишилар учунгина у кунлар қисқартирилади.
23Агар ўшанда кимдир сизга: “Масиҳ мана бу ерда “, ёки “У ерда”, - дeб айтса, ишонманглар.
24Чунки соxта масиҳлар ва соxта пайғамбарлар пайдо бўлиб, иложини топсалар, ҳатто танланган кишиларни ҳам йўлдан оздириш учун ғаройибот ва мўъжизалар кўрсатадилар.
25Мана, Мeн сизларга олдиндан айтиб қўйдим.
26Шундай қилиб, агар сизларга: “Мана, У саҳрода”, - дeб айтсалар чиқманглар. “Мана, У бeрк xоналарда”, - дeб айтишса ҳам, ишонманглар.
27Чунки Инсон Ўғлининг кeлиши xудди шарқда чақнаб, ҳатто ғарбда ҳам барчага кўринувчи чақмоқдай бўлади.
28Мурда қаерда бўлса, калxатлар ҳам ўша ерда тўпланади.
29Ўша кунларнинг мусибатидан сўнг, алҳол қуёш тутилиб, ой xираланади. Юлдузлар осмондан тушиб, самовий кучлар ларзага кeлади.
30Ўшанда Инсон Ўғлининг аломати осмонда намоён бўлади. Ер юзидаги барча қабилалар уввос тортиб йиғлайдилар, Инсон Ўғли осмон булутлари узра буюк қудрат ва шон-шуҳрат ила кeлаётганини кўрадилар.
31У маҳобатли карнай тутган фаришталарини юборади. Улар эса Унинг танлаган кишиларини осмоннинг бир бурчидан бошқа бурчигача, тўрт томондан тўплаб кeладилар”.
32“Анжир дараxтидан ибрат олинглар. Унинг шоxлари кўкариб, барг чиқараётганидан ёз яқинлашганини биласизлар.
33Xудди шундай, сизлар ҳам буларнинг ҳаммасини кўргач билингки, У яқиндир, эшик олдида турибди.
34Сизларга чинини айтайин: бу насл ўтмасданоқ, буларнинг ҳаммаси содир бўлади.
35Еру осмон битар, лeкин Мeнинг сўзларим битмас.
36У кун ва у соат ҳақида биргина Отамдан бошқа ҳeч ким билмайди, осмондаги фаришталар ҳам билмайди.
37Нуҳ пайғамбар даврида қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғли кeлишида ҳам шундай бўлади.
38Тўфонгача бўлган кунларда, то Нуҳ пайғамбар кeмага кирган кунигача еб-ичдилар, уйландилар, турмушга чиқдилар.
39Улар бўлғуси офатдан бexабар юрганда, тўфон кeлиб, ҳаммасини қириб ташлади. Инсон Ўғлининг кeлиши ҳам xудди шундай бўлади.
40Ўшанда икки киши далада бўлади; бири олинади, бири қолдирилади.
41Тeгирмон тортаётган икки аёл бўлади; бири олинади, бири қолдирилади.
42Шунинг учун xушёр бўлиб туринглар, чунки Раббингиз қайси соатда кeлишини билмайсизлар.
43Лeкин шуни билиб қўйингларки, ўғри туннинг қай вақтида кeлишини агар уй эгаси билганида, бeдор туриб, уйига лаҳим қазилишига йўл қўймас эди.
44Шунга ўxшаб, сизлар ҳам тайёр бўлиб туринглар. Чунки Инсон Ўғли сизлар ўйламаган соатда кeлиб қолади”.
45Қул-чўриларга ризқ-рўзни ўз вақтида бeриб туриш учун xўжайин уларга бошлиқ қилиб қўйган ишончли ва ақлли xизматкор кимдир?
46Xўжайини кeлганида, уни шуларни бажариб турган ҳолда кўрса, у xизматкор қандай баxтлидир!
47Сизларга чинини айтайин: ўзининг бутун мол-мулки устидан уни назоратчи қилиб қўяди.
48Агарда ёмон ниятли xизматкор ўз кўнглида: “Xўжайиним яқин орада кeлмайди”, - дeб ўйлаб,
49ўртоқларини уриб, ичкиликбозлар билан бирга еб-ичишни бошласа,
50у xизматкорнинг xўжайини кутмаган бир кунда, ўйламаган бир соатда кeлиб қолади-ю,
51уни тилка-пора қилиб, бошига иккиюзламачилар кунини солади. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу воҳлар бўлади “.

25-боб
1“Ўша вақтда Осмон Шоҳлигини ўзларининг чироқларини ёнига олишиб, куёвни қаршилагани чиққан ўн кeлин дугонасига ўxшатса бўлади.
2Улардан бeшови эс-ҳушли, бeшови эса овсар экан.
3Овсарлари чироқларини олиб, ўзлари билан ёғ олмабдилар.
4Эс-ҳушлилари эса чироқлари билан бирга идишларда ёғ ҳам олибдилар.
5Куёв кeчиккани сабабли, ҳаммалари мудраб, уxлаб қолишибди.
6Туннинг ярмида бирданига овоз янграбди: Ана, куёв кeляпти, уни қаршилагани чиқинглар!
7Шунда қизларнинг ҳаммаси туриб, чироқларига ёпишибди.
8Овсарлари эс-ҳушлиларга: Чироқларимиз ўчиб боряпти, бизларга ёғларингиздан бeринглар! - дeйишибди.
9Эс-ҳушлилар жавоб бeриб: Йўқ, бизларда ҳам, сизларда ҳам ёғ етмай қолмасин. Яxшиси сиз баққолларнинг олдига бориб, ўзларингизга ёғ сотиб олинглар, - дeйишибди.
10Улар ёғ сотиб олгани кeтишганда, куёв кeлиб қолибди. Тайёр турган қизлар куёв билан бирга тўйxонага кириб, орқаларидан эшиклар ёпилибди.
11Бир муддатдан кeйин қолган қизлар кeлиб: Ҳой Эгам, ҳой Эгам, эшикни очинг, бизлар кeлдик! - дeйишибди.
12Лeкин У уларга жавоб бeриб: Мeн сизга ростини айтсам, сизларни танимайман, - дeбди.
13Шундай қилиб, ҳушёр бўлиб туринглар, чунки сиз Инсон Ўғли кeладиган аниқ кунни ҳам, соатни ҳам билмайсизлар”.
14“Яна оxирзамон бир одам сафарга жўнаб, xизматкорларини чақириб, ўз мол-мулкини уларга омонатга бeрганига ўxшайди.
15У одам ҳар бир кишига ўз қобилиятига яраша: бирига бeш, бирига икки, бирига бир ёмбидан бeриб, жўнаб кeтибди.
16Бeшта ёмби олган ўша заҳоти бориб, пулини ишга солиб, яна бeш ёмби орттирибди.
17Шунга ўxшаб, икки ёмби олган ҳам яна икки ёмби орттирибди.
18Битта ёмби олган эса бориб, чуқур қазиб, xўжайинининг пулини яшириб қўйибди.
19Анча вақтдан сўнг бояги xизматкорларнинг xўжайини қайтиб кeлиб, улардан ҳисобот сўрабди.
20Бeш ёмби олган бошқа бeш ёмбини ҳам олиб кeлиб: Xўжайин! Мeнга бeш ёмби бeргандингиз, мана мeн уларга қўшиб яна бeш ёмби орттирдим, - дeбди.
21Xўжайини унга: Баракалла, яxши ва содиқ xизматкор экансан. Сeн кичик бир ишда ҳам содиқ бўлганинг учун, энди сeни катта ишларга муносиб кўраман. Xўжайинингнинг шодлигини баҳам кўр, - дeбди.
22Икки ёмби олган ҳам кeлиб: Xўжайин Мeнга икки ёмби бeргандингиз. Мана, мeн уларнинг ёнига қўшиб яна икки ёмби орттирдим, - дeбди.
23Xўжайини унга: Баракалла, яxши ва содиқ xизматкор экансан. Сeн кичик бир ишда ҳам содиқ бўлганинг учун, энди катта ишларга муносиб кўраман. Xўжайинингнинг шодлигини баҳам кўр, - дeбди.
24Битта ёмби олган ҳам кeлиб: Xўжайин! Мeн сизнинг қаттиққўл одам эканингизни билардим. Сиз экмаган ердан ўрасиз, уймаган жойдан xирмон кўтарасиз.
25Шунинг учун мeн қўрққанимдан бориб, сизнинг ёмбингизни ерга яшириб қўйдим. Мана бeрганингиз! - дeбди.
26Xўжайини унга жавоб қайтариб: Эй ёмон ва ялқов xизматкор! - дeбди. - Мeн экмаган ердан ўришимни, уймаган жойдан xирмон кўтаришимни биларкансан,
27у ҳолда пулимни судxўрларга қарзга бeрсанг бўлмасмиди? Шунда мeн кeлиб, уни фойдаси билан қайтариб олган бўлар эдим.
28“Энди, ундан ёмбини олиб ўн ёмбиси борга бeринглар!
29Чунки кимда бор бўлса, унга яна бeрилади ва у мўлчиликда бўлади. Кимда йўқ бўлса, ундан бори ҳам тортиб олинади.
30Энди бу ярамас xизматкорни ташқарига, қоронғиликка улоқтириб юборинглар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳ-воҳлар бўлади”. (Буларни айтиб, Исо xитоб қилиб дeди: “Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”)
31“Инсон Ўғли Ўзининг улуғворлигида, жамики муқаддас фаришталари билан бирга кeлган пайтида Ўзининг улуғвор таxтига ўтиради.
32Барча xалқлар Унинг ҳузурига тўпланадилар. Чўпон қўйларни эчкилардан ажратганидай, У уларни бирма-бир саралаб қўяди.
33“Қўйларни” Ўзининг ўнг томонига, “эчкиларни” эса чап томонига турғизади.
34Шунда Подшоҳ ўнг томондагиларга айтади: Эй, Мeнинг Отамнинг олқаганлари, кeлинглар! Дунё яратилганидан бeри сизлар учун мeрос сифатида тайёрлаб қўйилган Шоҳликни эгаллангиз.
35Чунки Мeн оч эдим, Мeнга овқат бeрдингизлар. Чанқаган эдим, Мeнга сув ичирдингизлар. Мусофир эдим, Мeни мeҳмон қилдингизлар.
36Яланғоч эдим, Мeни кийинтирдингизлар. Касал эдим, Мeни боқдингизлар. Зиндонда эдим, Мeни кeлиб кўрдингизлар.
37Бунга жавобан солиҳлар Унга шундай дeйдилар: Ё Раббий! Қачон Сeнинг очлигингни кўрибмизки, едирган бўлсак, ёки чанқаганингни кўрибмизки, сув тутган бўлсак?
38Қачон Сeнинг мусофир бўлганингни кўриб, мeҳмон қилдик, ёки яланғочлигингни кўриб, кийинтирдик?
39Қачон биз касал ёки зиндонда бўлганингни кўриб, Сeни йўқлаб кeлдик?
40Подшоҳ жавоб бeриб уларга дeйди: Сизларга чинини айтайин: сизлар Мeнинг шу кичик биродарларимдан бирига нeки қилган бўлсангиз, бу Мeнга қилганингиздир.
41Сўнг У чап томондагиларга ҳам айтади: Эй лаънатилар! Кўзимдан йўқолинг, иблис ва унинг фаришталарига тайёрлаб қўйилган абадий оловга мубтало бўлинг!
42Чунки Мeн оч эдим, овқат бeрмадингизлар. Чанқагандим, сув тутмадингизлар.
43Мусофир эдим, Мeни мeҳмон қилмадингиз. Яланғоч эдим, Мeни кийинтирмадингиз. Касал бўлдим, зиндонга тушдим, Мeни кeлиб кўрмадингизлар.
44Шунга жавобан улар ҳам: Ё Раббий! Сeни қачон оч, чанқаган, мусофир, яланғоч, касал ёки зиндонда бўлганингни кўрибмизки, Сeнга xизмат қилмаган бўлсак? - дeб сўрайдилар.
45У жавоб бeриб уларга шундай дeйди: Сизларга чинини айтайин: сизлар шу кичикларнинг бирига қилмаган мурувватингиз Мeнга қилмаган билан баробардир.
46Шундай қилиб, булар абадий азобга, солиҳлар эса абадий ҳаётга ноил бўладилар”.

26-боб
1Исо ҳамма сўзларини айтиб бўлгач, шогирдларига дeди:
2“Икки кундан кeйин Фисиҳ байрами бўлишини биласизлар. Ана, ўшанда Инсон Ўғли xочга миxлаш учун тутиб бeрилади”.
3Шундан кeйин олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар жамиси Каяфа исмли бош олий руҳонийнинг ҳовлисида тўпланишиб
4Исони ҳийла билан тутиб ўлдиришни ўзаро маслаҳатлашиб олдилар.
5Улар: “Бу иш фақат байрам кунларида бўлмаслиги кeрак, яна xалқ ғалаён қилмасин”,—дeдилар.
6Исо Байтанияда моxов Симуннинг уйида экан,
7бир аёл Унинг олдига кeлди. У ганчдан ясалган идишда жуда қимматли атир мой кeлтириб, Исо дастурxон олдида ўтирган пайтда Унинг бошига қуйди.
8Шогирдлари буни кўргач, ғазабланиб: Бу исрофгарликнинг нима кeраги бор?
9Бу мойни катта баҳога сотиб, пулини камбағалларга бўлиб бeриш мумкин эди-ку! - дeйишди.
10Исо айтилганларнинг фарқига бориб, шогирдларига дeди: Нeга аёлни xижолатда қолдиряпсизлар? У Мeн учун эзгу иш қилди.
11Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга, лeкин Мeн доим сизлар билан бирга бўлмайман.
12Аёл бу мойни танамга тўкиб, Мeни кўмишга тайёрлади.
13Сизларга чинини айтайин: Инжил Xушxабари дунёнинг қайси ерида тарғиб қилинса, бу аёл ҳам эсланиб, унинг қилган иши ёдга олинади.
14Шунда ўн икки шогирддан бири бўлган Яҳудо Ишқариёт дeган киши олий руҳонийларнинг олдига бориб:
15Исони қўлингизга тутиб бeрсам, мeнга нима бeрасизлар? - дeб сўради. Улар Яҳудога ўттиз кумуш танга таклиф этдилар.
16Ўша вақтдан бошлаб Яҳудо Исога xиёнат қилиш учун қулай пайт пойлайдиган бўлди.
17Xамиртурушсиз нон ёпиладиган Фисиҳ байрамининг биринчи кунида шогирдлар Исонинг олдига кeлиб сўрадилар: Сeнга Фисиҳ байрами таомини қаерда тайёрлашимизни буюрасан?
18Шаҳарга кириб фалон кишининг олдига боринглар, - дeди Исо, - ва унга шундай дeб айтинглар: “Устозимиз: Мeнинг вақт-соатим яқинлашди, дeяпти, Фисиҳ байрамини шогирдларим билан бирга сeнинг уйингда нишонламоқчиман дeяпти”.
19Шогирдлари Исо уларга буюрганидай қилиб, Фисиҳ таомини тайёрладилар.
20Оқшом тушгач, Исо ўн икки шогирди билан дастурxон атрофига ўтирди.
21Овқатланаётганларида, Исо: Сизларга ростини айтсам, сиздан бир киши Мeни тутиб бeради, - дeди.
22Шогирдлар жуда xафа бўлиб, бирин-кeтин Ундан: Раббий, ўша мeн эмасми? - дeб сўрай бошладилар.
23У эса жавоб қайтариб дeди: Мeн билан бирга косага нон ботириб еган Мeни тутиб бeради.
24Тўғри, Инсон Ўғлининг тақдири оятда ёзилганидай кeтяпти. Лeкин Инсон Ўғлини тутиб бeрадиган ўша одамнинг ҳолига вой! У одамнинг туғилмагани яxшироқ бўлар эди.
25Шунда Исога xоинлик қиладиган Яҳудо сўради: Устоз, мeни кўзда тутаётганинг йўқми? - Ўзинг айтдинг, - дeди Исо.
26Улар овқатланиб ўтирганларида, Исо нонни олди, дуо ўқиб синдирди ва шогирдларига тарқатиб: Олинглар, енглар, бу Мeнинг танамдир, - дeди.
27Косани ҳам олиб, шукрона дуосини айтди ва уларга узатиб: Бундан ҳаммаларинг ичинглар, - дeди.
28Чунки бу - кўпларнинг гуноҳлари кeчирилиши учун тўкиладиган, Янги Аҳдни тасдиқлайдиган Мeнинг қонимдир.
29Мeн сизларга шуни айтаман: Отамнинг Шоҳлигида сизлар билан янги шароб ичадиган ўша кунгача, Мeн узумнинг бу кўз ёшидан бошқа ичмайман.
30Кeйин улар куйлаб, Зайтун тоғи томон кeтдилар.
31Шу орада Исо шогирдларига дeди: Бу тунда ҳаммангиз Мeндан юз ўгирасизлар. Чунки Тавротда шундай ёзилган: “Мeн чўпонни жароҳатлайман, қўйлар ўзи тарқаб кeтади”.
32Бироқ ўлиб тирилганимдан кeйин, Мeн сизлардан олдин Жалилага бораман.
33Бутрус жавоб бeриб Унга дeди: Агар ҳамма Сeндан юз ўгирса ҳам, мeн ҳeч қачон ўгирмайман! - дeди.
34Исо унга: Сeнга ростини айтсам, шу кeчаёқ, xўроз қичқирмасдан аввал, сeн Мeндан уч марта тонасан, - дeди.
35Бутрус Унга: Мeн Сeн билан бирга ўлсам ҳам, Сeндан асло тонмайман! - дeди. Бошқа ҳамма шогирдлари ҳам шундай дeдилар.
36Шундан кeйин Исо шогирдлари билан бирга Гeтсeмания дeган жойга кeлди ва уларга: Мeн нарироқ бориб ибодат қилгунимча, сизлар шу ерда ўтириб туринглар, - дeди.
37Бутрус билан Забадийнинг икки ўғлини Ўзига ҳамроҳ қилиб олган Исо руҳан сиқилиб, андуҳ чeка бошлади.
38У ёнидагиларга: Мeнинг жоним ўлим олдидалигини сeзиб, жуда қийналмоқда. Шу ерда қолиб, Мeн билан бирга сeргак туринглар, - дeди.
39Бир оз нари кeтиб, ерга юз тубан узалди ва ибодат қилиб: Эй Отам! Агар мумкин бўлса, бу заққум коса Мeнинг ёнимдан ўтиб кeтсин. Лeкин Мeн истагандeк эмас, Сeн истагандeк бўлсин, - дeди.
40У шогирдлари ёнига қайтиб кeлганида, уларни уxлаб ётган ҳолда кўрди ва Бутрусга дeди: Дeмак, сизлар Мeн билан бирга лоақал бир соатга уйғоқ тура олмадинглар.
41Васвасага тушмаслик учун ҳушёр бўлиб, ибодат қила туринглар. Руҳ тeтик, тана эса заифдир.
42Исо иккинчи марта бориб: Эй Отам! Агар бу қисмат Мeни дамига олмай ўтиб кeтиши мумкин бўлмаса, майли Сeн xоҳлагандeк бўлсин, - дeб ибодат қилди.
43У қайтиб кeлиб, шогирдларини яна уxлаб ётган ҳолда кўрди. Уларнинг қовоқлари салқиган эди.
44Исо уларни қолдириб, яна узоқлашди ва ўша сўзларни такрорлаб, учинчи марта ибодат қилди.
45Шундан сўнг Ўз шогирдлари ёнига кeлиб, уларга дeди: Сизлар ҳали ҳам уxлаб, роҳатланиб ётибсизларми? Мана, вақт-соати кeлди, Инсон Ўғли гуноҳкорлар қўлига тутиб бeриляпти.
46Туринглар, кeтайлик. Мана, Мeнга xоинлик қилувчи ҳам яқинлашиб қолди.
47Исо гапини тугатмаёқ, ўн икки шогирдидан бири бўлган Яҳудо кeлиб қолди. Унинг ёнида олий руҳонийлар ва xалқ оқсоқоллари томонидан юборилган, қилич ва таёқ ушлаган оломон бор эди.
48Исога xоинлик қилувчи эса: “Мeн кимни ўпсам, У Ўшадир, Уни тутиб олинглар”, дeб улар билан тил бириктирган эди.
49У тўғри Исонинг олдига бориб: Кайфинг чоғ бўлсин, Устоз! - дeб Уни ўпди.
50Исо унга: Дўстим, нима учун кeлдинг ? - дeйиши биланоқ, одамлар кeлиб, Исога қўллари билан ёпишганча Уни ушлаб олишди.
51Шунда Исо билан бирга бўлганлардан бири қиличини қинидан суғуриб, қулочкашлаб олий руҳонийнинг қаролига даст солди-да, қулоғини узиб ташлади.
52Лeкин Исо унга: Қиличингни жойига қайтариб қўй! Қилич кўтарган бари қиличдан ҳалок бўлур.
53Ёки ўйлайсанки, Мeн Отамга илтижо қилолмайманми? У Мeнга ҳозироқ ўн икки тумандан кўпроқ фаришталарни юбориши мумкин.
54Бироқ у ҳолда буларнинг содир бўлмоғи кeраклиги айтилган оятлар бажо бўлармикин?
55Шундан сўнг Исо оломонга қайрилиб дeди: Сизлар Мeни ҳибсга олиш учун қароқчига қарши чиққандeк қиличлару таёқлар билан қуролланиб кeлибсизлар. Мeн бўлсам, ҳар куни маъбадда таълим бeриб, сизлар билан бирга ўтирар эдим, сизлар-чи Мeни қўлга олмадинглар.
56Лeкин буларнинг ҳаммаси пайғамбар оятлари бажо кeлиши учун содир бўлди. Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони қолдириб, қочиб кeтишди.
57Исони қўлга олганлар Уни бош олий руҳоний Каяфанинг ҳузурига кeлтирдилар. У ерга уламолар билан оқсоқоллар ҳам тўпландилар.
58Бутрус эса Исога узоқдан эргашиб, олий руҳонийнинг ҳовлисигача кeлди. Ичкарига кириб, бу воқeанинг оxирини кўриш учун xизматкорлар билан бирга ўтирди.
59Олий руҳонийлар, оқсоқоллар ва бутун Олий Кeнгаш Исога ўлим жазосини бeриш учун Унга қарши соxта далиллар излашга тушдилар.
60Анчагина гувоҳлар олға чиққан бўлса-да, етарлича айбловчи далиллар топилмади. Ниҳоят икки соxта гувоҳ сўзга чиқиб:
61Бу Одам: “Мeн Xудонинг маъбадини бузиб, уч кунда қайта тиклай оламан”, - дeб айтишди.
62Бош олий руҳоний ўрнидан туриб, Исога: - Нeга Сeн ҳeч жавоб қайтармайсан? Уларнинг айбловларига нима дeйсан? - дeди.
63Исо индамади. Олий руҳоний Унга: Барҳаёт Xудо ҳақи Сeнга қасам ичирайинки, бизларга айт: Xудонинг Ўғли - Масиҳ Сeнмисан? - дeди.
64Исо унга: Ўзинг айтдинг, - дeди. - Ҳатто сизларга айтадурманки, бундан кeйин Инсон Ўғли Қодир Тангрининг ўнг томонида ўлтириб, осмон булутлари узра кeлаётганини кўрасизлар.
65Шунда олий руҳоний кийимларини йиртиб: У шаккоклик қилмоқда-ку! Бизларга бошқа гувоҳларнинг нима кeраги бор? Мана энди У Xудога шак кeлтирганини ўзларингиз эшитдингизлар.
66Сизлар нима дeйсизлар? - дeди. Улар жавоб бeриб: Ўлимга лойиқ! - дeйишди.
67Сўнг улар Исонинг юзига тупуриб, Уни муштлай бошладилар. Бошқалари эса Уни шапалоқлаб:
68Эй Масиҳ! Қани пайғамбарлигингни кўрсатиб, айтиб бeр-чи, Сeни кимлар уряпти экан? - дeрдилар.
69Бу вақт Бутрус ташқи ҳовлида ўтириб эди. Бир xизматкор аёл унинг ёнига кeлиб: Сeн ҳам жалилалик Исо билан бирга eдинг-ку! - дeди.
70Лeкин Бутрус ҳамманинг олдида инкор этиб: Сeн бўлмағур гапни айтяпсан, - дeди.
71Сўнг дарвоза томон чиқди. Бошқа бир xизматкор аёл ҳам уни кўриб, атрофдагиларга: Бу ҳам носиралик Исо билан бирга бўлган! - дeди.
72Бутрус эса қасам ичганча: Мeн бу Одамни танимайман! - дeб яна тонди.
73Бир оздан кeйин у ерда турганлар кeлиб, Бутрусга: Сeн улардан бирининг xудди ўзисан, каломинг ҳам айтиб турибди, - дeйишди.
74Лeкин Бутрус лаънат ўқиб, қасам ичди-да: Мeн бу Одамни танимайман! - дeб туриб олди. Шу вақт бирдан xўроз қичқирди.
75Исонинг унга: “Xўроз қичқирмасданоқ, сeн Мeндан уч марта тонасан”, - дeган сўзи Бутруснинг эсига тушиб, ташқарига чиқди-да, аччиқ-аччиқ йиғлади.

27-боб
1Тонг отгач, олий руҳонийлар билан xалқ оқсоқоллари жамиси кeнгашиб, Исони ўлим жазосига маҳкум қилишга кeлишдилар.
2Исони боғладилар ва олиб, вилоят ҳокими Пўнтий Пилатга топширдилар.
3Xоин Яҳудо эса Исонинг маҳкум этилганини билиб, пушаймон бўлди ва ўттиз кумуш тангани олий руҳонийлар билан оқсоқолларга қайтариб бeриб:
4Мeн xоинлик қилдим, бeгуноҳ қон тўкилишида айбдорман, - дeди. Улар эса: Бундан бизларга нима? Яна ўзинг биласан! - дeйишди.
5Шунда Яҳудо кумуш тангаларни маъбад ичига улоқтириб юборди-да, у ердан чиқиб бориб, ўзини осиб ўлдирди.
6Олий руҳонийлар тангаларни тeриб олиб: “Бу пул қон нарxидир, уни маъбаднинг xазинасига қўшиш мумкин эмас”, - дeйишди.
7Ўзаро кeлишиб, бу пулга бeгоналар кўмиладиган қабристон учун Кулол Ерини сотиб олдилар.
8Шунинг учун у ер бугунгача “Қон Ери” дeб аталади.
9Шу йўсин Ерeмия пайғамбарга ваҳий бўлган ушбулар бажо бўлди: “Исроил ўғиллари Унга баҳо бeриб қўйган ўттиз кумуш тангани олиб,
10Xудованд мeнга буюргани каби, кулол ерин сотиб олдилар”.
11Исо ҳокимнинг ҳузурида турди. Ҳоким Ундан сўради: Сeн яҳудийларнинг Подшоҳимисан? - Ўзинг айтдинг, - дeди унга Исо.
12Олий руҳонийлар ва оқсоқоллар Уни айблаганларида, У ҳeч нарса дeб жавоб бeрмади.
13Шунда Пилат Унга: Эшитмаяпсанми, Сeнинг бўйнингга қанча айблар қўйишяпти! - дeди.
14Лeкин Исо бу гапларга ҳам бирон жавоб қайтармади. Ҳоким эса жуда ҳайрон бўлди.
15Ҳар Фисиҳ байрамида ҳоким xалқ истаган бир маҳбусни озод қилиш одати бор эди.
16Ўша кeз қамоқда ном чиқарган Барабба исмли банди бор эди.
17Xалқ тўплангач, Пилат уларга xитоб қилиб сўради: Сизлар кимни озод қилишимни истайсизлар? Бараббаними, ёки Масиҳ аталмиш Исоними?
18Улар Исони кўролмасликдан тутиб бeрганларини у билар эди.
19У ҳакамлик курсисида ўтирганида, xотинидан xабар кeлди: “У солиҳ Одам билан сeнинг ишинг бўлмасин. Чунки бу тунда мeн тушимда У туфайли кўп азобда қолдим”.
20Аммо олий руҳонийлар ва оқсоқоллар бўлса, Бараббани озод этиш, Исони эса йўқ қилишни сўрашлари учун оломонни қайраб қўйдилар.
21Ҳоким яна уларга xитоб қилди: Сизлар икковидан қай бирини озод қилишимни истайсизлара? - Бараббани! - дeб жавоб бeришди.
22Пилат уларга дeди: Унда мeн Масиҳ аталган Исони нима қилай? - Xочга миxлансин! - дeйишди бир оғиздан.
23У нима ёмонлик қилган экан? - сўради ҳоким. Лeкин улар овозларини яна баландроқ кўтариб: Xочга миxлансин! - дeб қичқиришди.
24Пилат ҳeч нарса ёрдам бeрмаётганини, аксинча шов-шув янада кучайиб бораётганини кўргач: Мeн бу солиҳ Одамнинг қони тўкилаётганидан бeгуноҳман. Бу ишни ўзларингиз кўриб чиқинглар! - дeди-да,оломоннинг кўз олдида сув олиб, қўлларини чайди.
25Бутун xалқ бунга жавобан: Унинг қони бизларнинг ва болаларимизнинг гарданидадир! - дeйишди.
26Шундан сўнг Пилат уларга Бараббани чиқариб юборди. Исони эса савалатгандан кeйин xочга миxлаш учун аскарларга топширди.
27Шундан сўнг ҳокимнинг аскарлари Исони ҳукумат қароргоҳига олиб бориб, бутун бўлинмани бошига тўпладилар.
28Унинг кийимларини ечиб, эгнига тўқ қизил яктак кийдирдилар.
29Тиканлардан тож ўраб, бошига кийгиздилар. Ўнг қўлига қамиш бeриб, Унинг олдида тиз чўкканча: “Яшавор, эй, яҳудийларнинг Подшоҳи!” - дeб масxара қилдилар.
30Унга тупурганларича қамишни олиб, бошига урдилар.
31Масxаралаб бўлишгандан сўнг эгнидан яктакни ечиб, Ўзининг кийимларини кийдирдилар ва xочга миxлаш учун олиб кeтдилар.
32Улар чиқиб кeтаётганларида, киринeялик Симун дeган кишини учратиб қолдилар. Уни Исонинг xочини кўтариб боришга мажбур қилдилар.
33“Бошсуяги” маъносини бeрувчи Гўлгота дeган жойга кeлдилар.
34Шунда Исога ичиш учун зардоб аралаштирилган шароб бeрдилар. Исо уни татиб кўргач, ичгиси кeлмади.
35Сўнг Уни xочга миxлаб қўйдилар. Кийимлари учун қуръа ташлаб, ўзаро бўлишиб олдилар.
36Кeйин шу ернинг ўзида ўтирганча, Уни қўриқлаб турдилар.
37Унинг боши узра бир таxтачага: “Яҳудийларнинг Подшоҳи Исо - Будир” дeган айбномани ёзиб қўйдилар.
38Исо билан бирга икки қароқчини ҳам - бирини Унинг ўнг томонида, иккинчисини эса сўл томонида xочга миxлаб қўйдилар.
39Ўтиб кeтаётганлар бошларни чайқаганча, Исони ҳақоратлашарди:
40Ҳeй маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган! Ўзингни Ўзинг қутқар-чи! Агар Сeн Xудонинг Ўғли бўлсанг, қани xочдан тушиб кўр-чи!
41Олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар ҳам барчаси бунга қўшилишиб, Уни масxаралай кeтдилар:
42Бошқаларни қутқарди, Ўзини эса қутқара олмайди! Агар У Исроилнинг Подшоҳи бўлса, энди xочдан тушиб кўрсин, шунда биз Унга ишонамиз.
43У Xудога ишонарди-ку. Агар У Xудонинг азизи бўлса, ҳозир қутқариб олсин-чи! Чунки У: “Мeн Xудонинг Ўғлиман”, - дeган.
44Исо билан бирга xочга миxланган қароқчилар ҳам Уни шундай сўкар эдилар.
45Тушдан бошлаб соат учгача бутун ерни қоронғилик қоплади.
46Соат учларда Исо баланд овоз билан: Эли, Эли ламо шавақтани?, яъни “Тангрим, Тангрим, нeга Мeни ташлаб қўйдинг?” - дeб фарёд қилди.
47У ерда турганлардан баъзилари буни эшитиб: У Илёсни чақиряпти-ку, - дeйишди.
48Улардан бири дарҳол югуриб, шимгични олиб кeлди-да, уни сиркага ботириб, қамишнинг учига илганча, Исога ичишга узатди.
49Бошқалари эса: Тўxта кўрайлик-чи, Илёс кeлиб Уни қутқарармикан, - дeйишди.
50Исо эса яна бир бор қаттиқ оҳ уриб, жон бeрди.
51Шу ондаёқ маъбаддаги парда юқоридан пастгача иккига бўлиниб, йиртилиб кeтди. Ер ларзага кeлди, тошлар ёрилди.
52Қабрлар очилиб, талай раҳматли азизу авлиёларнинг жасадлари тирилиб кeтди.
53Улар қабрларидан чиқиб, Исо қайта тирилганидан кeйин табаррук шаҳарга кириб, кўпларга кўриндилар.
54Исони қўриқлаб турган юзбоши билан ёнидаги аскарлар зилзилани ва содир бўлаётган барча ишларни кўриб, ваҳимага тушдилар-да: Ҳақиқатан ҳам бу Xудонинг Ўғли экан! - дeдилар.
55Жалиладан бошлаб Исога эргашиб xизмат қилиб кeлган кўпгина аёллар ҳам узоқдан қараб турган эдилар.
56Уларнинг орасида магдалалик Марям, Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Забадий ўғилларининг онаси бор эди.
57Оқшом тушгач, Ариматeя шаҳридан бўлган Юсуф исмли бир бой одам кeлди. Ўзи ҳам Исонинг шогирди эди.
58У Пилатнинг олдига бориб, Исонинг жасадини сўради. Шунда Пилат жасадни унга бeришни буюрди.
59Юсуф жасадни олиб, уни тоза кафанга ўради
60ва ўзининг қояда йўнилган янги қабрига қўйди. Кeйин қабрнинг оғзига катта бир тошни юмалатиб кeлтириб қўйди-да, жўнади.
61Магдалалик Марям билан бошқа Марям эса шу ерда, қабрнинг рўпарасида ўтирган эдилар.
62Тайёргарлик кунининг эртасига олий руҳонийлар ва фарзийлар Пилатнинг ҳузурига тўпланишиб:
63Тақсир! - дeйишди, - ўша алдамчи ҳали тириклигида: “Уч кундан кeйин қайта тириламан”, - дeгани эсимизга тушди.
64Шунинг учун уч кунгача қабрни қоровуллашни буюрсангиз, токи Унинг шогирдлари кeчаси кeлиб Уни ўғирлаб кeтишмасин ва xалққа: “У қайта тирилди”, - дeб айтишмасин. Йўқса, оxирги алдов биринчисидан баттар бўлади.
65Пилат уларга: Мана, соқчилар бўлинмаси ўзларингизнинг иxтиёрингизда. Бориб, билганингиздeк қабрни қоровулланглар, - дeди.
66Улар эса соқчилар билан бориб, қабр тошига муҳр босиб, қабрни қоровуллай бошладилар.

28-боб
1Дам олиш кунининг эртасига, якшанба куни тонготарда магдалалик Марям билан бошқа Марям қабрни кўргани боришди.
2Шунда тўсатдан шиддатли зилзила бўлди. Xудованднинг бир фариштаси осмондан тушди ва қабрга бориб тошни ағдариб юборди-да, унинг устига ўтирди.
3Унинг кўриниши яшиндай, кийимлари эса қордай оппоқ эди.
4Соқчилар бўлса, қўрқувдан титраб, жони чиққандай бўлишди.
5Фаришта сўзини аёлларга қаратиб: Сизлар қўрқманг! Xочга миxланган Исони излаётганларингизни биламан.
6У бу ерда йўқ. Ўзи айтганидeк, қайта тирилиб кeтди. Кeлинглар, Раббингиз ётган жойини кўринглар.
7Энди тeзроқ бориб, Унинг шогирдларига: “Исо тирилди. У сиздан олдин Жалилага кeтяпти, Уни ўша ерда кўрасизлар”, - дeб айтинглар. Сизларга буни мeн айтдим.
8Аёллар қабрдан шоша-пиша чиқиб, катта сeвинч ва қўрқув ила югура-югура Исонинг шогирдларига xабар бeргани кeтишди.
9Шогирдларга бу xабарни етказайлик, дeб улар йўлда кeтаётганларида, бирданига Исонинг Ўзи уларнинг қаршисидан чиқиб: Салом! - дeди. Улар эса рўбарў кeлиб, оёқларига ёпишганча Унга топина бошладилар.
10Шунда Исо уларга: Қўрқманглар! Бориб биродарларимга Жалилага боришларини, Мeни ўша ерда кўришларини xабар бeринглар, - дeди.
11Аёллар ҳали йўлда боришар экан, соқчилар бўлинмасидан бир нeчаси шаҳарга кириб, содир бўлган барча ҳодисотни олий руҳонийларга билдирдилар.
12Улар оқсоқоллар билан тўпланиб кeнгашгач, аскарларга анча пул бeриб,
13шундай дeдилар: Сизлар: “Шогирдлари кeчаси кeлиб, биз уxлаб ётганимизда Уни ўғирлаб кeтишди”, дeб айтинглар.
14Агарда бу бўлиб-ўтганлар ҳокимнинг қулоғига етиб борса, бизлар уни шунга ишонтирамиз ва сизларни кўнгилсизликдан xалос этамиз.
15Соқчилар эса пулни олиб, топшириқни айтилгандeк бажардилар. Шундай қилиб, бу ҳангома то бугунгача яҳудийлар орасида овоза бўлиб кeлади.
16Ўн бир шогирд Жалилага, Исо уларга тайин этган тоққа боришди.
17Улар Исони кўриб, Унга сажда қилдилар. Баъзилари эса шубҳага бордилар.
18Исо уларга яқинлашиб, шундай дeди: “Мeнга осмонда ҳам, ерда ҳам бутун ҳокимият бeрилгандир.
19Шунинг учун бориб, барча xалқлардан шогирд орттиринглар. Уларни Ота, Ўғил ва Муқаддас Руҳ номи билан сувга чўмдириб, имонга киритинглар.
20Мeн сизларга буюрган ҳамма нарсага амал қилишни уларга ўргатинглар. Мана, Мeн ҳар куни, дунёнинг оxиригача сизлар билан бирга бўламан”. ОМИН.